معلومات اجتماعی اقتصادی ژاپن دراین زمینه، قبل از هرجیز باید اهمیت ترویج آموزش ابتدایی خصوصی را که از اواسط قری 16 درژاپن توسعه یافت متذکر شویم.
درسال 1860، یعنی در آستانۀ سیاست نوسازی،40 تا 50 % پسران و 15% دختران در مؤسیات آموزش ابتدایی خصوصی ثبت نام کرده بودند.
به نظر پروفسور رونالد دور، این میزان بالای آموزش ابتدایی، موجب برخورداری مردم از توانایی ذهنی و بخصوص روحیه نظم پذیری، یعنی شرایط ضروری برای صنعتی شدن درآینده می شود.
بادر نظر گرفتن این مسئله که هزینۀ تحصیل به عهدۀ والدین بود، می توان تصوری از انگیزۀ قوی برای آموزش، که در پایان عصر فئودالی همچون وسیلۀ دستیابی به ارتقای اجتماعی محسوب می شد، به دست آورد.
عامه پسند بودن آموزش تا حدودی از توسعۀ سرمایه داری تجاری در قری 17 ناشی می شود، حرکتی که در اثر استقرار ساموراییها در شهر بزرگ و آغاز فعالیتهای دستی و تجاری تشدید می شود.
شبکه های ارتباطی زمینی و دریایی بیش از پیش گسترده و انبوه می شوند، و رد نتیجه تحرک جغرافیایی مردم و مبادلۀ کالا را تسهیل می کنند.
توسعۀ تجارت، نوآوریهایی را در زمینۀ فنی و مکانیسم امور به دنبال داشت. اینچنین بود که نظام معاملات سفته ای در میان تجار یدو و اوسکا وسیعأ رواج یافت.
حسابداری تا حدودی به شکل حسابداری دوبل، از سال 1670 به بعد، در بعضی از بنگاههای مهم تجاری مورد استفاده قرار گرفت، بویژه در بنگاههای کونویکه، میتیویی، ناکای اونو، هسگاوا، وغیره. این روش محاسبه باوجود نارساییهایی که داشت، تقریبأ با حسابداری اروپایی آن زمان برابری می کرد.
روش مدیریت نامتمدکز نیز در سال 1705، در تجارتخانۀ میتسویی، تولید کنندۀ بزرگ لباس، به کار گرفته شد. این تجارتخانه به سه «بخش» مستقل تقسیم میشد که هر یک از آنها مسؤل حسابها و سودآوری خود بودند.
همین طور در نخستین مؤسسات بزرگ ژاپن می توان طلایه های روشهای جدید مدیریت، از قبیل اشتغال دائم مزد بر مبنای سابقۀکار، وغیره را مشاهده کرد.
مفهوم مطالب فوق آن است که در ژاپن، حتی قبل از برقراری نخستین تماسها با غرب در اواسط قرن19، زمینه برای رشد سرمایه داری صنعتی آماده بوده است.
واکنش ملی گرایی که در اثر تهدید غرب اغاز شده بود، برای به راه انداختن تلاشهای دسته جمعی به منظور صنعتی کردن ژاپن کافی بود.
