الفبای زندگی ام را از کجا شروع کردم..؟
متولد کاشان شهر ایران هستم اما افغان,تا صنف دوم را در ایران درس خاندم اما جز خاطره های بد دیگر چیزی یادم نمی اید یادم می آید خاهرم لیاقت زیادی داشت اما به دلیل اینکه افغان بود 2 سال از مکتب عقب ماند....شکایتی ندارم اما حق ما نیست....آها یادم رفت الفبای زندگی ام را از کجا شروع کردم...؟
به درس علاقه ندارم یادم می آید زمانیکه طفل بودم کارخانگی ام را خاهرم مینوشت کیفم را مادرم تهیه میکرد,تنبل نبودم خیلی هم لایق بودم اما زمانیکه پا به افغانستان گذاشتم....باز هم لایق بودم اما آهسته آهسته دیگر از مکتب بدم آمد میخوانم اما نه به شوق و علاقه سابق.همه میگویند درس بخان که با درس به بلندی ها راه بیابی اما به نظر من تنها درس نیست که مارا به بلندی ها برساند من از طریق ورزش به خیلی بلندی ها رسیدم..آها الفبای زندگی ام ورزش هست با ورزش دوباره به دنیا آمدم با ورزش پیشرفت کردم و با عشقش زیستم.
الفبای زندگی من در حقیقت از فوتبال شروع شد یعنی زمانیکه به فوتبال راه یافتم بیشتر توانستم خوب و بد خود را بدانم توانستم بزرگتر شوم و معنی دشمن را درک کنم فهمیدم که رقابت سالم یعنی چی..؟
الفبای زندگی هر کس از هر جایی شروع میشود الفبای زندگی به این معنی نیست که از زمان بدنیا آمدن باشد از زمانیست که بتواند خود را به خوبی بشناسد.زندگی خم و پیچ زیادی دارد مرد میخاهد که این همه را تحمل کند,منظورم از مرد جنسیت مرد انگی نیست منظورم هر آن کس که شجاع و قوی بود مرد است زیستن در این زمانه به خصوص در افغانستان دشوار است تحمل دل شیر میخاهد که افغانها هم خود مانند شیر اند.
بازهم سال شروع شد و مکتبها آغاز گردید و بااااااااز هم باید رفت...میروم فقط یک سال مانده یعنی صنف 12 هستم و به خوبی خلاص خواهم کرد....از مکتب خوشم نمی آید چون مانع پیشرفتم میشود وقتم را میگیرد و نمی گذارد که به آرزو هایم برسم ولی باید خواند,خب به امید اینکه این سال سال خوبی برایم باشد و با نتیجه خوبی فارغ شوم و و به امید پیشرفت تمام متعلمین و محصلین
نویسنده:اسما ابراهیمی
