زمین ها همه تشنه وخشکیده شده اند. ونظاره گر هر جهت باشیم زمین های خشک وزردی را خواهیم دید که هیچ اوج شادی رابه ما نخواهد بخشید وحاصلی برای ما خواهد داد
.دست زمین خالی از حاصل است .و دامان ماتهای ازبارش
او توانی لازم دارد تا بروید ومادرانی خواهانیم تا بریزد.کوهپاره های ابراز آسمان دریده وباران سرافگنده به زمین می گردد.امدن باران به زمین خسته خوشی های را با خویش می آورد که همه را نبسم در چهره می نماید.باران آن نعمت پرعطوفه الهی پرورگار پاک هست که بنده گانش را سبز تر از گل های سبزین می سازد.
بلی باران یکی از عللی است که گل تبسم و خوشی را بر رخسار همه گان به خصوص زراعین جاری می سازد. زیرا باران اساس اصلی یک کشت بهتر در زراعت می باشد . زیرا حاصلات یک زمین به مقدار آبی که می گیرد ربط مستقیم دارد ودرصورت عدم باران یا آب کجاست ؟ حاصل اززمین کجاست سروری اززراعت برای زراعین
باران آن نعمت پاک الهی معتال است که به وسیله آن می توان شاهد حاصل پربارفراوان و بهترازهرحالت داشته باشیم .وازهمه نیازهای اساسی ما انسان ها هم همین حاصلات از کشت مردمی خودما می باشد.که حاصل دسترنج دست دهاقین ما در زمین های ملی ووطنی مامی باشد.
گندم ، برنج ، جو ، جواری ، شالی ، نخود ، لویبا ، وانواع حبوبات ، سبزیجات ، ومیوه جات ، که استفاده اعظیم ازآن داریم ،حاصل ازهمین زمین هاودهاقین درمقابل باران است زیرا این همه زمانی به حدفراوانی وپرباربه دسترس ماخواهدافتادکه آب وباران فراوانی رابه استفاده برده باشد
.
ومی توان گفت باران عمده ترین علل برای داشتن یک خوشی وزنده گی وکشت پرثمر ویک سال فراوانی برای همه می باشد.
پرستو رحمانی
