خلاصه راه حل چیست؟
اگر دقت شویم اکنون تا اندازه استادان نوین، زحمت کش، و با پیشتکاری را میبینیم، ولی سوال اینجاست که چرا تا حال نتوانستیم مواد درسی یی که از اولیت های مهم برای تحصیل است داشته باشیم؟ مواد که از اندوخته های بیشتر و نوین در آن کار گرفته شده باشد.
متوجه شدم که مؤلفین و استادان از کدام داشته های مادی شان کتاب بنویسند و به چاپ برسانند؟ از کدام امتیاز که برای شان دولت داده کتاب بنویسند؟ از کدام تقدیر که دولت و مسؤولین در قبال شان داشته کتاب بنویسند و تحقیق بیشتر کنند؟ از کدام امکانات که مسؤولین برای شان تهیه داشته اند کتاب بنویسند؟
اصلاً چرا به میلیونها دالر که به افغانستان کمک شد، اندک از آن بخاطر به چاپ رسیدن مواد درسی در سطح کشور به مصرف نرسید؟ آخر چرا مسؤولین نهاد های تحصیلات عالی که در رأس آن وزارت تحصیلات عالی افغانستان است، اندک قسمت از بودیجه و یا پول دست داشته شان را به این نکته حیاتی و مهم توجه نداشته اند؟
چرا میلیون ها دالر به بهانه های این وآن به مصرف میرسد ولی راه که همه چشم به آن دوخته اند ویا حیات کشور به آن وابسته است به مصرف نمیرسد؟ راه که جاویدان باقی میماند و به هزار ها محصل افغان از آن استفاده خواهند کرد.
امروز چرا افغانستان و پوهنتون های افغانسان در همه رشته ها نیاز به مواد درسی داشته باشند و همیش چشم به کتابهای بیرونی و کشور های بیرونی داشته باشیم؟
اگر دقت شویم درس که سالها پیش تدریس میشد و سالها پیش بود به همان گونه نقل قول شده و سینه به سینه اکنون هم تدریس میشود.
در پوهنځی خود ما یعنی پوهنځی ژورنالیزم، چند سمیستر با چپتر های سروکار داشتیم که اصلا هیچ قابل خواندن نبود، من حیران هستم که آخر چرا این چنین چپترها را اینها شامل کوریکلم درسی شان نموده و چرا تا حال بررسی ننموده اند که نتیجه این مواد برای محصل چی خواهد بود؟ چرا چندین سمستر را ما به پای تاریخ پیدایش چاپ و پیدایش کامره ها به سر ببریم؟ آخر چرا چند سمیستر را به پای تاریخ مطبوعات جهان که نه کتاب دارد و نه هم از تاریخ و نو آوری نوین است صرف کنیم؟
خوب طبعی است که دانستن این نوع موضوعات برای محصلین پوهنځی ژورنالیزم مبرم است اما نه این که این مضامین در کوریکلم درسی جا داده شود و چند سمستر استادان این گونه مضامین را برای محصلین خط خوانی کنند، هدفم این است که اینگونه موضوعات نیاز به تشریح استاد ندارد اگر هم دارد موضوعات مبرم وضروری تر از این نکته ها وجود دارد که باید استادان توجه به آن معطوف بدارند.
بلی چنین موضوعات باید برای محصلین در مطالعات بیرونی آنها گوش زد شود اما نه اینکه سالها و سمستر ها عمر تحصیلی محصلین را صرف کند.
حکمت الله عزیز
