هر دوره ای که از زنده گی میگذرد,انسان با خود آرزوها و هوس های گوناگونی در دل دارد,تا زمانی که در سنین کودکی بود هزاران آرزوی بچه گانه در سر داشت,آروزهایی همچون داشتن بازیچه های زیبا و رنگارنگ و خوردن خوراکی های متفاوت ولی همین که گام در سن بالاتری میگذارد خواسته هایش هم نسبت به دوران گذشته متفاوت میشود,دیگرش فکرش به سوی افکار و خیالات کودکانه نیست زیرا او در پله ای بالا تر قرار گرفته و او حال دیگر به کانون های علمی وارد شده و دوست دارد تا بر دانش خویش بیافزاید

آری,روز به روز بزرگتر و بزرگتر میشویم,از کودکی گام در نوجوانی و از نوجوانی به جوانی و از جوانی به پیری برمیداریم و همین گونه است که زنده گی مان دست نخورده میماند بی آنکه از آن بتوانیم به درستی استفاده نماییم,غافل از اینکه این زنده گی ماندنی نیست و فانی است و باید برای آخرت خویشتن توشه ای داشته باشیم,

این انسان است ,به گونه ای آفریده شده که در وجودش هیچ کمبودی نداشته باشد,اندیشه ای در وجودش است که میتواند تا در رابطه باا چهار طرفش بنگرد و بیاندیشد,ب اندیشه ی خلاق خویش میتواند تا بدی را از زشتی فرق نهد و در جستجوی راه درست باشد,,,برای انجام کارهای درست و صحیح تلاش نماید و راه و روش نیکو را در پیش گیرد

تمام کسانی که در جستجوی موفقیت و رسیدن به رفاه و کامیابی اند,سعی میکنند به صورت صحیح شایسته کارهای خویش را پیش ببرند تا طعم شیرین موفقیت و کامیابی را بچشند,یکی از مهمترین دلایل موفقیت و پیروزی انسان همین تلاش بیش از حد او در هر عرصه ای میباشد,در هر موقعیتی که قرار دارد به آن اکتفا نکرده بلکه به فکر موقعیتی بهتر و هم چنین شرایطی بهتر میباشد,این انسان است که به آنچه که دارد هیچ گاه راضی نبوده

زنده گی همواره دارای فراز و نشیب های فراوانی است که باید در مقابل مشکلات مبارزه نمود ,برای کسب موفقیت های بیشتر تلاش نمود,