خداوندا مرا از خویش بیگانه مساز, ای مهربان ترین یار همه ما! میدانم اشرف مخلوقات خلق شده ام تا شرف انسانیت را جلوه دهم. میدانم انسان خلق شده ام تا انسان بودن را بیاموزم و بیاموزانم, و میدانم برای اهداف بالاتر از آنچه هستم مرا آفریدی.
پس مهربانم! بمن بیاموز که بهترین باشم و بهترین ها راتقدیمت کنم. خداوندا! میدانم فاصله رسیدنم به تو صرف به اندازه فاصله زانو هایم تا زمین است پس ای یگانه معبودم! به آستان مقدست زانو میزنم تا نیایشم را بپذیری و به آنچه مرا آفریدی وسزاوارم نموده ای توفیق عطا فرما.
پرودگارا نمیدانم آشفتگی ام را با کدامین دست آویز به سامان بیاورم, چرا که به پیشگاه تو به استغاثه نشسته ام, یک عمر نشان تو را جستجو کردم تا دانستم تنها برای یافتن تو باید به خودت متوصل شد. وگرنه صدف عمر چون منی, حاصلی جز حسرت و خستگی نخواهد داشت.
پس پروردگارم! اینک در آستانه درک حقیقت! مرا دریاب از فراق اگر میمیرم آه سرد سینه بی حاصلم بی نام تو راه به جای ندارد جز پیاده گشتن در آستان مقدست.
معبودم! خدای من! جاده های خاکی عشق مرا به عشق های معصوم برسان.
پروردگارا! من کوچک تو را از آنم که عظمت و بزرگی و مهربانی تو را یاد آوری نمایم و از تو برای تو بگویم زیرا هر آنچه من میگویم تو خود آنی.
ولی باز هم با نام زیبا و پر شکوه تو آغاز میکنم توی که به جز خودت یه هیچ کس فرمان دادن به روح مردم را نداده ای.
آری,زینت بخش هر کارم نام مقدس تو خواهد بود پس اینک به پیشگاه مقدست سر تعظیم فرود میاورم و در همه کار های خود از تو مدد میجویم, فقط از تو مدد میجویم و بس.
پس یاریم کن خدای من
