فقروتنگدستی: عبارت است از نداشتن ضرورت های اولیه که انسان به آنها ضرورت دارد.فقر یکی از مصیبتهایی است که در طول تاریخ، بشررا رنج داده و میدهد.طوریکه رسول(ص)میفرمایند قریب است که فقربه کفر منتهی شود. ویا به عباره دیگر فقر یکی ازمعضلات منفی است که به قرار داشتن فرد در شرایط پائین ترازسطح متوسط ومیانگین جامعه اطلاق میشود.                                                                                       خانواده های مستعضف و محروم عموماً در تأمین هزینه های زند گی خود مانند :تهیه منزل،تغذیه،تحصیل،دارو،درمان،وغیره.... استفاده از امکانات و خدمات عمومی و رفاهی با مشکلات جدی مواجه بوده و یا قادر بدست آوردن آن در حدود متعارف نیستند.عواملی زیادی وجود دارد که باعث فقر میشود که از جمله مهمترین آن را با زگو میکنیم: 1-عوامل فردی:عوامل گفته میشود که ریشه آن در خود فرد است. بعضی از مهمترین عوامل فردی فقر عبارتند از:تنبلی و تن ندادن به کار و کوشش،معیوب و ناقص بودن عضو و یا اعضای بدن که مانع از کار و تلاش میگردد.                    2-عوامل طبیعی:مانند-بعضی از زمین های خیلی حاصل خیز است و بعضی دیگرحاصل چندانی نمیدهد.ویا بعضی از مناطق معادن و منابع گرانبها دارد و بعضی دیگر عاری از اینگونه منابع هستند باید دانست که امکانات جوامع و معنای فقر از کشوری به کشور دیگر تفاوت دارد.اما در مجموع فقر انواع زیادی دارد که مهمترین آنها عبارتنداز:                                                                                                                                                  فقر فرهنگی:این اصطلاح در مقابل مفهوم پیشرفت فرهنگی قرار دارد.در دیدگاه جامعه شناسی جامعه ای از نظر فرهنگ یپیشرفته است که برای کلیه شئون زندگیش تا حد امکان بطور دقیق فکر کرده و محاسبه نموده باشد. و بهترین روش را شناسائی و برنامه ریزی عملی کند فقر فرهنگی زمانی پدید میآیدکه انسانها و دولت ها نتوانسته باشد برای ارضای نیازهایشان به راه های مناسب بیندیشند و ابزاری برخورد نمایند                                                                            فقرعاطفی:فقرمحبت را میتوان همان عدم رشد عاطفی تعریف کرد یعنی ناتوانی فرد در بروز و کنترول عواطف و احساسات که اغلب با دل سردی و عدم اعتماد هم را است.                                                                                                                                                             فقراحساسی:روحیه ای است که شخص پرغم برخورداری از امکانات و قرار داشتن در شرایط مطلوب همچنان برای بیشترداشتن حرص می ورزد و خود را نیازمند احساس میکند.                                    فایق آمدن براین مشکل(فقر)ضرورت به یک عزم ملی دارد که دررأس آن باید دولت جمهوری اسلامی افغانستان به عنوان نهادی که از قدرت و اراده ملت،نماینده گی میکند،طرح های واقع بینانه را آماده نموده و با کمک همه جانبه ملت آنرا اجرا نماید تا این ملت که مستحق یک زنده گی مرفه و آبرومندانه است،از فقر و تنگدستی که باعث خفت و خواری است،نجات یابد.