زراعت عبارت از اماده ساختن زمین برای کشت بذر نباتات با در نظر گرفتن نوعیت خاک، شکل زمین،اقلیم و غیره میباشد.زراعت مهمترین منبع کسب درامد در افغانستان است.که شغل اصلی مردم افغانستان را در گذشته و در عصر حاضر تشکیل میدهد.بعضی از محصولات زراعتی دارای ارزش تجارتی میباشند مانند زعفران و میوه ها که به مقدار بسیار زیاد به خارج از افغانستان صادر میشود.
زراعت در افغانستا ن به عوامل فزیکی ، اجتماعی،اقتصادی و سیاسی ارتباط دارد.تمام مواد و وسایل زراعتی را حود دهقانان اماده میسازند و از 0 تا 50% محصولات خود را به بازار میفروشند تا مواد مصرفی و احتیاجات خود را رفع کنند.در اواخر ماه حوت و اوایل ماه حمل دهقانان فعالیت زیادی انجام میدهند چون باران های بهاری برای رشد نباتات و غله جات بسیار مفید است .
غله جات در افغانستان به مقدار بسیار زیادی کشت میشود طوریکه %60 زمین های زراعتی مختص به کشت غله جات میباشد.در جریان روز های بارانی مواد غذایی و میوه جات و غله جات بسیار رشد میکنند.چنانچه میتوانند یک مقدار اضافی انرا به خارج نیز صادر کنند اما به خاطر خشکسالی در افغانستان زراعت تاثیرات بدی را به زراعت افغانستان وارد کرد.
بزرگترین منبع محصولات زراعتی در افغانستان عبارتند از:غله جات،برنج،جو،گندم، سبزیجات،میوه جات،جوز و غیره میباشد.در افغانستان صنعت نیز بر پایه زراعت استوار است.و همچنان زراعت شبانی و همچنان محصولاتصنعتی مانند:پنبه،تنباکو،روناس دانه سمی کرچک و خود این گیاه،چقندر قند و...
بطور سنتی %85 معیشت مردم افغانستان ازطریق زراعت های عنعنوی تامین میشود.قسمت مهم و اصلی تجارت فغانستان به کشور های خارج همین محصولات زراعتی میباشد غدای اصلی مردم افغانستان را گندم تشکیل میدهد و لی به نسبت کمبود ان بیشتر از کچالو در افغانستان استفاده میشود و به مقدار بسیار زیاد نیز از خارج به افغانستان وارد میشود
زراعت در افغانستان به دو روش صورت میگیرد:1-شیوه عنعنوی 2-شیوه عصری و پیشرفته. . هدف دهقان در زراعت به روش قدیمی تامین ضروریات روزانه میباشد ولی زراعت به شیوه تکنالوژی و پیشرفته بلند بردن سطح اقتصادی و مفاد افغانستان از طریق تجارت و مارکیتینگ است.
