قرآنکریم سرچشمه اصلی دین خداوند(ج)قانون اساسی و برنامه جاوادنی امت محمد(ص)است.که نه کتاب تاریخی است،نه بیان سرگذشتها،نه کتاب علوم طبیعی ونه بیان سرزمین و آسمانها،بلکه «کتاب هدایت بشر» است.ازاین رو،اهمیت قرآنکریم و نقش منحصر به فرد آن در بنای هویت و حیات دو جهانی انسان مسلمان و اعمار کاخ سعادت جاودانی او،برکسی پوشیده نیست.                                                                        وعالیترین درسهای توحید ومعرفةالله در اسرارآفرینش جهان دیده میشود،قرآنکریم با روشی خاصی به سراغ این امور میرود،و سر مشقهایی تهیه میکند که مؤثرترین نقش را درهدایت انسانها دارد.خواندن آیات قرآنکریم و روش آن در بیان این نکات،به گونه ای است که نه تنها تازگی خود را همواره حفظ کرده،بلکه با گذشت زمان مفاهیم تازه تر و آموزنده تری را ارائه میکند،به گونه ای که پیر و جوان،دانشمند و عامی،هر کدام به فراخور حال خود،ازاین خرمن نورهدایت،خوشه می چیند.                  وهمچنان میدان بزرگ و سعادت دو جهانی را فقط در صورتی میتوان پیمود که از چشمه سار زلال معارف و مفاهیم قرآنکریم بهره گرفت.پس برمالازم است تا ازاین کتاب الهی خداوند(ج)که توسط پیغمبر خود حضرت محمد(ص)برای رهنمای ما فرستاده است،استفاده های خوبی کرده و به آن عمل کنیم تا سعادت های زیادی را در هر دو دنیا نصیب خود کنیم.                                                       حتی حضرت محمد (ص) متجاوز از هزار سال پیش بدون اینکه معلمی بشری داشته باشد حق را بیان کرده است. اگر هر عالمی مربوط به علم خود را در قرآن مطالعه کند و خود را از غرض دور نگهدارد،بدون تردید یک مسلمان واقعی خواهد شد.خلاصه اینکه قرآنکریم مقامی دارد که حتی اگر جن وانس با یکدیگرهمکاری کنند،نمیتوانند شبیه آن را بوجود آورندبه این تعبیردرخود قرآنکریم هم اشاره شده است.