بیکاری در افغانستان یک کلمۀ عام است زیرا اگر از بیشتر افراد این را بپرسی که وظیفه ات چیست؟می گویندمی خواهی چه باشد ....بیکار
درجامعهی امروزی افغانستان حتی برای قشر جوان و تحصیل کردۀ جامعه که از رشتۀ دل خواه خویش فارق التحصیلشده اندکار پیدا نمی شود،چه برسد به بیسوادان.در افغانستان افرادبیسواد با ایستادن بر سر چهارراهی ها ونگاه کردن به چهار طرف در جستجوی کار که آیا کسی می آیدکه کارگر خواسته با شد؟یاخیروهمین بیکاری وبی پولی است که باعث می شودتا بعضی ازافرادتامرز خودکوشی پیش بروند زیرانه کار داشته ونه پولی که از عهدۀخرج ومخارج خانواده برآیند چون روزبه روزباافزایش نرخ هابر مشکلات زندگی افزوده می شود وبه سختی می شودتا نان یک شب رادر آورد.
بعضی ها این چنین می اندیشند که راه حل مشکل شان دررفتن به کشور های خارج نهفته است بارفتن از راه های قاچاق درمسیریاکشته یازخمی ومعیوب خواهند شد٬ وتعدادی از افرادکه از بی پولی نمی دانند چه بکنند یا به اختتاف ودزدی دست می زنندیا به حرف افرادی جاه طلب که در گوش شان زمزمۀپول زیاد رامی کنند گوش داده وبخاطر بدست آوردن اندکی پول حاضر به مرگ خود،هم وطنان خود وتباهی خانوادۀ شان می گردند.
آری،همین است بی کاری در افغانستان که روزانه مرگ هزاران نفر را در پی دارد.دربعضی مواردافرادبیگانه ای که واردکشورمان می شوند با نگاه کردن به وضع اقتصادی مردم ودیدن این که چقدر مردم به کار ضرورت دارند،از این به نفع شخصی خود استفاده کرده وآنهارا استخدام می کنند،ودرمقابل جنگ هاوانتحاری آنها را منحیث سپری مقابل خود قرارمی دهند تا از خود محافظت کنند.
حال بیاییم همه با هم متحد شده،دست در دست هم بگذاریم به یک صدا فریاد زده وبگوییم دیگر بیکاری بس است وخودمان صنعت واقتصاد سرزمین مان را رشد دهیم تا برای نسل فردا آینده ای بهترودرخشان تررارقم بزنیم.
... به امید آینده ای بهتر برای همه
