وظیفه هرپدر ومادر اینست تابه اطفال شان برعلاوه برآورده ساختن مسائل مادی اش به او عطوفت ومحبت نیز داشته باشند.
حالا اگر این وضعیت را درافغانستان بنگریم درمیابیم, که درافغانستان برعلاوه اینکه به اطفال به نرمی برخورد نمیکنند, که هیچ بلکه سرشان کار های شاقه نیز انجام میدهند. حالا اگرآن طفل کسی را ندارد مجبور میگردد. تابرای بدست آوردن غذا باید کارکند این وظیفه دولت میباشد تا آنانرا از این ذلت نجات دهد. اگر محبتی برایشان داده نمیتواند حداقل ذلت هم نبرند به امید اینکه روزی در کشور عزیز ما افغانستان هم به اطفال احترام داشته باشند وآنان راعضوحذف شده جامعه ندانند.
به اطفال به این نظربنگرند،که آنان آینده سازان کشورند وبه توانائی هایشان باور ویقین داشته باشند سعی کنند،اطفال شان را در عرصه درس وتعلیم وآموختن مهارت های که برای برآورده ساختن آرزو هایش درآینده کمک میکنند, اورا تشویق کنند و همیشه درتلاش این باشند که اطفال شان هیچگاه افسرده نگردد،تاکه فکرهای منفی ودور از تصور را انجام دهد.
که این هم باز بر میگردد، به چگونه گی بر خورده والدین با اطفال شان میباشد .
اگراطفال تان به یک کاری علاقه دارد سعی نکنید که اورا از انجام آن کار بازدارید،که اینکار سبب میگرددکه او خواسته اش را رد کند مثلا"یک طفل 9ساله به نقاشی علاقه دارد ، زمانیکه اونقاشی میکشه مادرش به او میگوید ، تمام جارا چتل ساختی جمع کن کاش برایت رنگ نمی گرفتم تمام جارا خراب کردی"
این حرف مانع می شود که او از این کار دست بکشد تنها نقاشی نیست،بلکه دیگر وسائل بازی نیز میباشد که اطفال علاقه دارند ولی والدین شان اورا از انجام دادن بازی های دلخوای شان مانع میشوند.
پس باید همیشه به اطفال وخواسته هایشان احترام قائل باشم واز سر زنش بیجا خود داری نمائیم .
به امید اینکه اطفال آینده سازان کشور هستندبامهربانی بر خورد نمائیدوآنان را دوست بدارید.
سمیه محمدی
:برای خواندن مقاله های قبلی من میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید
