در مکانی که تاریکی وجود نداشته نباشد حرف زدن در مورد نور هیچ معنای ندارد، بشر فعلی نیز در تاریکی بسر میبرد پس به صراحت میتوان گفت قرآن نوری است هدایت کننده بشر زیرا تمام بشر در تاریکی زندگی میکنند. هروقت کسی را دیدید که در تاریکی ودر بین گناه قراردارد و قرآن را در زندگی او دیدید، بدانید که قرآن بر زندگی او تاثیر گذاشته تا به روشنایی برسد. اگر کتاب خداوند در مسایل زندگی ما نتوانست تاریکی هارا روشن کند، گناه از خود ما است و در نزد ما فقط جسم قرآن حضور دارد و باطن قرآن حضور ندارد. عده ای که فکر میکنند در قرآن راجع به موضوعات مختلف به صورت عمومی بحث نشده و معنای تازه از سبک زندگی جدید ندارد، این اشخاص کاملا اشتباه فکر میکنند زیرا هنوز نتوانسته اند روح حقیقی قرآن را درک کند
قرآن مانند ریسمانی است که اگر در تمام مسایل از آن محکم گرفته شود، تحمل وزن همه افراد را داشته و آن ها را به اوج کمال بسوی پروردگار می رساند. جامعه ای که تمام مسایل خود را با قرآن پیوند دهد و از قرآن مدد بجوید، قرآن نیز آن ها را کمک نموده و نجات خواهد داد. هر فردی با قرآن باشد آن فرد هم در این دنیا و هم در آخرت سعادتمند است به شرطی که فرمان خدا را در همه زوایای زندگی در نظر داشته و رعایت نماید. بشر فعلی مریض است و قرآن نیز به شرطی برای بشریت شفا می شود که به عنوان نسخه مریضی خود دنبال این شفا برود.
اگر با وجود صدها راه و طریق، راه و روش قرآن آگاهانه انتخاب شود آن وقت قرآن دست هارا میگیرد، اگر انسان در تصمیمات زندگی شخصی و اجتماعی خود به سبک هایی دیگری غیر از روش های قرآنی توجه داشته باشد، خداوند نیز او را در گمراهی و تاریکی قرار خواهد داد.
زمانیکه انسان قرآن را پیشوای خود قرار داده و آن را بهترین پناهگاه در تمام مسائل زندگی خود میداند، قرآن سعادت دنیوی و اخروی را به وی می دهد. آنچه از تاریخ پیامبران در قرآن آمده است برای آن است که در هر دوره ای زندگی و مسایل زندگی افراد ربط دارد، آنچه مشکلات پیامبران گذشته بوده است مشکلات ما نیزاست ولی فقط صورت موضوع تغییر کرده است ولی باطن آن ها اصلا متفاوت نیست و فرقی نکرده است.
