فعلاً درکشور ما افغانستان تمام کودکان از سن هفت سالگی به مکتب می روند. بسیاری ازتعالیم مورد نیازاست که خانواده نمی توانند درخانه خویش آنها را به اطفال شان بیاموزانند. ازاین سبب این وظیفه مهم را مکتب به عهده گرفته است ومکتب خانه دوم شاگرد محسوب می شود

مکتب یکی از مهمترین مکان ها برای اجتماعی شدن کودکان شمرده می شود.   اطفال درمکتب خیلی مهارت ها را می آموزند؛مانند: خواندن، نوشتن، وهمچنین مسایل مهم زندگی اجتماعی، یعنی تمام عقاید، مناسک دینی، مضامین درسی ازقبیل:دری، ریاضی، اجتماعیات، جغرافیه، تاریخ، بیولوژی، زبان های پشتو، انگلیسی،عربی وغیره مهارت ها که هر کدام درزندگی انسان نقش مهمی را ایفا می نماید.

مکتب اولین محیط رسمی است که کودک با آن مواجه می شود. طفل در مکتب با رول های رسمی سر وکار پیدا می کند. مکتب نخستین مکانی است که طفل در آنجا با افراد گوناگونی ارتباط برقرار می نماید واز همه مهمتر باعث اجتماعی شدن وی می گردد و وی را از گوشه نشینی نجات می دهد

علاوه براموردرسیکه در مکتب به شاگردان تعلیم داده میشود، بسیاری ازامور دیگری هم وجود دارد که شاگردان به غیرارادی آنها را می آموزند؛مانند: مراعات کردن نظم، رعایت کردن نظافت، طریق معاشرت کردن با دیگران، وظیفه شناس شدن، اطاعت ازاوامراداره مکتب، اعتماد به نفس پیدا کردن، احترام به بزرگان، تلاش کردن درامور مختلف، حس دوستی پیدا کردن، وقت شناس شدن، خوب وبد را فرق کردن وغیره  گفتار،کردار،رفتاررا که درزندگی بسیارمهم است می آموزند

    مکتب شامل دوازده صنف درسی می باشد که دوازده سال را در برمی گیرد.وبه صورت منظم هرسال به اتمام می رسد. وبا کوشش ودرس خواندن درست انسان می تواند آینده خود رابسازد مکاتب درافغانستان از فصل بهارشروع می شود ودرفصل زمستان برای یک مدت کوتاه تعطیل می گردد. وبه خاطرآبو هوای سرد افغانستان سه ماه زمستان نیز تعطیلی می باشد.