حادثه غمناک بدخشان افغانستان را به عزا نشاند
بدخشان! شمالی ترین ولایت افغانستان که در شمال افغانستان قرار دارد در روز جمعه بتاریخ 1393 /2/12 به دامان غم کشانده شد, و سیصد خانه زیر ویرانه ها و بیش از 2500 نفر در زیر آواره های لرزیده و سر به جنبان کوهای بدخشان گردید
و این حادثه نابه هنگام باعث شد که پرچم تازه بر آفراشته افغانستان در این روزها نیمه بر آفراشته شود, و چشمان تمام مردم وطن به دیده پر از موارید اشک گون شود...
به طبق گزارشات و آمارهای بدست آمده گفته شده که این حادثه اول والسوالی ارگو بدخشان نیست بلکه چند بار دیگر از این اتفاقات به وقوع پیوسته است , اما این حادثه از دیگر حادثات متفاوت بوده و در 10 دهه اخیر در وطن ما بی سابقه بوده است....
اما بازمانده گان این حادثه غمگین و دلخراش به امیدی از سوی مقامات موظف نشسته بوده اند , که متأسفانه آن توجه عاتی که باید صورت میگرفت نگرفته است
اگر به یاد داشته باشیم درست 1 ماه پیش همین مظلومانیکه در زیر آوارها هلاک شده است به خاطر آینده خود , کشور خود ,و فرد فرد ملت افغان و افغانستان به انتخابات 1393 اشتراک نموده بود اما کجا شد آن وظیفه شناسی بزرگ آنها؟
آنهاییکه فعلا با انگشتان نشانی شده از سمبول رأی و انتخابات به زیر آواره های ارگو است
آیا به آنها توجه صورت گرفته است؟ آیا به بازماندگان آنها تسلی داده است ؟
نخیر !بلکه با یک تسلیت گفتن این حادثه غمناک را از سر خود رد کرده به قصه آنا نشده است , آیا آن مظلومان آینده یک ماه پیش خود را اینگونه تصور کرده بود که اینطور میشود و کسی به غم شان شریک نمیباشد؟
درست است که تمام افغانستان به عزای ملی نشانده شده است اما کجاست توجه عاتیکه باید از سوی مقامات صورت میگرفت؟
آخر چرا باید نادیده گرفته شود؟ چرا عزیزان شهید پرور افغانستان در زیر آواره ها بمانند ؟ چرا باید به آن مظلومان بی نام ونشان جنازه غایب خوانده شود؟
آیا بزرگان قوم و بلند رتبان افغانستان فقط همین طریقه را شایسته مردم شهید پرور ما میدانند؟
آنها عزیزان وطن هستند آنها از رگ و ریشه افغانستان هستند , وقتی از سوی بلند رتبه های خود کشور ما توجه صورت نگیرد پس چطور از بیگانگان توقع داشته باشیم
خـــــــــــــدایا!
دیگر جنگ بس است , دیگر مردم ما طاقت غم را ندارد , دیگر به امت مسلمان مان غم مده یا پاک پروردگارا
به امید اینکه به باز مانده گان عزیز ارگو توجه صورت گیرد و دامان پاک شان عاری از غم باشد .....آمین
نویسنده : هلینـــــــــا صدیقی
