افغانستان! کشوری که از هر خانه اش صدای پردردیک مادر شنیده میشود.کشوری که سالهای زیادی تحت استعماربیگانه گان بود٬ و مردمانش رنج های بیش از حد کشیده اند وتا حال مادرانش از دست دادن فرزندان شان را فراموش نکرده اند. شروی آمد، ظلم کرد وهرآنچه که گرانبها بود با خود برد.خانه های زیادی ویران شد وخانمان زیادی بیوه واطفال یتیم شدند هیچ کس در مورد این اشخاص فکر نکرد کسی حتی برای یک لحظه کنارش را ندید که طفلی میگرید ویا زنی به کمک احتیاج دارد.   چقدرسنگ دل و بی ترحم هستند اینها ظاهرأ انسان هستند اما در سینه شان بجای قلب سنگ است حتی حیوان هم به هم نوعش کمک میکند اما اینها.

بعد از رفتن شوروی اشخاص دیگری براین کشور حکومت کردند وهر کدام شان با قانون مختلف.تا اینکه مجاهدین بوجود آمدند این گروه نیزهر کدام شان یک قسمت افغانستان را گرفته و در محوطه خودشان حکومت میکردند. وزمانیکه یک دولت واحد میخواست تشکیل شود مجاهدین دست به قیام زدندوبرای بار دیگرجنگ وخونریزی آغاز شد٬ هر کدام در تلاش این بودند که قدرت را بدست خویش بگیرند وهیچ یک از آنها در فکر مردمانیکه دراین وسط زنده گی میکردند نبودند. بی رحم بودن هم ازخود حدی دارد اینقدر اشخاص بر این کشور و مردم ستمدیده اش حکومت کردند. ولی هیچ کدام شان بخاطر مردمش کاری نکردند که ارزش داشته باشد.چه قسم انسانهائی هستند فقط برای یک لحظه سرشان را در گریبان خود کنند و خود را بجای آن اشخاص بیچاره وناامید قرار دهند.وبگویند که آیا کارشان درست است؟ چرا اینها هیچ شفقت ندارند؟ چرادست یک دیگر را نمیگیرند وبه همدیگر کمک نمیکنند؟

سوالات زیادی دارم اما نمیدانم که چه کسی به آنها پاسخ دهد! بعد ازآنکه مجاهدین رفتند جوانان زیادی در این جنگ از بین رفته و خانه های زیادی ویران شد. از هر طرف صدای گریه ئ اطفال و فریاد های شان شنیده میشد که جسم انسان رابه لرزه در می آورد،شب و روز های خیلی غم انگیز بود.اما امروز آنانیکه بخاطر نشستن بر چوکی حکومت با یکدیگرمیجنگند آن زمان کجا بودند آن وقتی که مادران اشک میریختند و اطفال با شکم گرسنه سرشان را برسنگ گذاشته میخوابیدند. هرکدام شان حالا آمده ومیگویند ما خدمت میکنیم!

برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه حوض کرباس میتوانید پیوند را دنبال نماید:

http://www.filmannex.com/Hozakarbas-Herat/blog_post

یلدا امینی