انسان برای زندگی کردن نیاز به کار کردن دارد کار بزرگترین تفریح برای انسان ها میباشد .وکار که انسان روزمره انجام میدهد باید به اندازه توان ومورد علاقه خودش باشد درغیر آن صورت در کار خود موفق بوده نمیتواند واحساس خسته گی میکند .
کارها انواع مختلف دارند وانسان ها طبق میل خود انتخاب میکند انسان ها به شکل زنجیره ای کار میکنند واین به نفع همه است هر کدام یک وظیفه مشخصی را انجام میدهد وبه دیگری نفع میرساند
.
این قانون طبیعت است که انسان باید کار وتلاش کند برای بقای حیات وزندگی خود چون به آن نیاز دارد کارها متفاوت است در محیط های مختلف به شکل های مختلف .
اما درانجام کار دومسئله مهم است یک علاقه شخص ودوم تخصص وآگاهی در مورد آن وقتی این دو عامل موجود باشد پس کار موفقانه صورت میگیرن وشخص نتایج دلخواه خود را ازآن گرفته میتواند .
در افغانستان مردم سخت کوش هستند ومعمولا کارهای بالاتر تر از توان خود را انجام میدهند وبه این مجبور هستند .دراکثریت اماکن کاری شخص کارکر دربرابر معاش وامکانات کم کار میکند
.
گذشته ازاین فرصت های کاری کم میباشد ومردم برای پیداکردن یک کار مناسب با مشکلات زیادی مواجه میشوند اما بازهم عده زیادی از نعمت کار محروم اند .
متاسفانه در کشور ما این معذل اجتماعی بیشتر دامن گیر جوانان است جوانان که بزرگترین نیروی کار به شمار میروند درافغانستان با آن دست به گریبان هستند.
واز علت های مهم آن هم نبود امنیت ,رهبری نا درست ,نبود زمینه های تجارتی میباشد که این چالش را روزبروز بزرگتر میسازد ومردم بیشتر بیکار میشوند
.
بیکاری درقدم اول برای صحت خود انسان مشکل آفرین میشود چون با کارکردن انسان سالم تر میماند وازطرف دیگر مشکلات اجتماعی زیادی را در پی دارد همچون اعتیاد به مواد مخدر انجام کارهای غیرقانونی همچون سرقت که خود امنیت را مختل میسازد عقب ماندن جامعه ودیگر مفاسد اجتماعی را سبب میشود .
دیده میشود که عده زیادی از جوانان امروز کشور به اعتیاد ومصرف مواد مخدر روی آورده اند که بزرگترین علت آن هم نبود کار است این جوانان بار دوش جامعه شده اند در حالیکه میشود که بازوی توانا برای جامعه خود شوند .
این وظیفه دولت است که باایجاد فرصت های شغلی جامعه را از این مصیبت خانمان سوز نجات دهد چون اگربه آن توجه صورت نگیرد تاثیرات آن روی نسل فردا هم خواهد بود .
وبزرگترین ضرر آن از بین رفتن خانواده های سالم است چون خانواده جامعه کوچک است وبااز بین رفتن این جوامع کوچک چطور میتوان یک جامعه بزرگ وسالم داشت
.
وتنها دلیل این همه نابسامانی ها عدم موجودیت فرصت های شغلی برای انسان ها است که ضرر های آن گریبان گیر همه جوامع بوده میتواند پس پیش از علاج باید به فکر وقایه باشیم.
