افغان واژه ای که تمام مردم دنیا به آن آشناست. افغان کسی که تمام مردم دنیا آنرا به حیث معتاد، دزد،بی سواد و... می شناسند.اما افسوس نمی دانند که در بین تمام افغانستان تنها چند فردی است که این خصلت های بد را دارند،اما افسوس نمی دانند که در میان هزاران گل غالیه تنها چند گل بد بو است، پس تمام بد نمی شوند. افغان ها کسانی هستند که مهربانی شان به اوج رسیده است.

البته سواد بزرگترین تاثیر را بالای مردم افغانستان دارد. اکثرأ کسانی که در دزدیها، قاچاقها و انفجارها دست دارند کسانی اند که از نعمت سواد محروم مانده اند. خوشبختانه امروز سواد مردم افغانستان پیشرفت نموده است و مدال آوران کشور زیاد شده اند. اکثر کشور ها افغان ها را به حیث آدمان ضعیف می شناسند و از آنها استفاده های بد می کنند. یعنی به آنها پول داده تا اختطافها، انفجار ها، دزدی ها و... را انجام بدهند تا به اهداف شوم خویش برسند.

شنیدم (چندی قبل یک افغان به یک کشور خارجی رفته بود زمانیکه به اداره دولتی آنجا جهت اخذ کار رفته بود در خواست نامه اش را به مدیر مسوول آنجا نشان دادن اما وقتی مدیر فهمید که شخص افغانی است فورا او را از محل کارش بیرون کرد) با شنیدن این حرف ها اشکها از چشم هایم فروریخت و سکوت لبانم را اختیارکرد. بعدا با خودم گفتم: خدایا چرا مردمان دنیا اینقدر بد هستند؟  ولی با این همه بد نامی مردم افغانستان با نشان دادن مدال های افتخار آمیز نام شان را بلند ببرند.

اکثرا کشور های دنیا می خواهند افغانستان را تحت تسلط خویش قرار بدهند. اما با این همه کوشش نتوانستند و نخواهند توانستند. چونکه آنهانمی دانند که اتحاد و اتفاق افغان ها چقدر است. با رنجیدن یک فرد همه آنها می رنجن دوباره خوشحال شدن یک فرد همه آنها خوشحال می شوند.

با دیدن حالت مردم افغانستان یا حالت مردمی که سالهاست در رنج، غم و مشقت های زنده گی به سر می برند و کسانی که از فقر و بیچارګی زنده گی های شان را از دست می دهند من را واقعا آشفته می سازد. با آنکه حالت افغانستان از قبل بهتر شده اما بازهم دغدغه های آن از مغزم بیرون نمی شود.

بیا ای انسان ظالم به چشمهای خیس یک مادر ببین که سالهاست انتظار عزیزی را که از دست داده می کشد، بیا به حالت یتیمی بنگر که والدین خود را در نتیجه انفجار ها و بمب ها از دست داده است. چگونه می توانی نفست را آرام بسازی؟ تا کی می خواهی با عث آشفته شدن مردم شوی؟ تا کی می خواهی اشکهای مادر و یتیم کشور را بریزانی؟ آیا از خدا نمی ترسی؟ آیا از آتش جهنم و از روز جزا هراس نداری؟

وطنم بدان که مثل خون در رگهایم جاری هستی. به خدا سوگند می خورم که دیگر نمی گذارم کسی اشکهای مادر وطنم را بریزاند.

دیگر سکوت بس است تا به کی می خواهید که دشمن بالای ما غلبه شود. بیاییم مثل یک زنجیر با هم الفت و اتحاد داشته باشیم، تا هر که بخواهد نتواند ما را از هم جدا کند.           دیگر شکستن قلب ما و شنیدن صدا های وحشتناک برای ما کافی است. تا به کی می توانید ببینید که قرآن، مکتب و کتاب ما بسوزد؟ تا به کی امید بدون تلاش را دارید؟

خلاصه اینکه ما افغانها در هر کار حساس هستیم و با ،تلاشها وکوششهای زیاد نام خود را در جهان بلند خواهیم ساخت.

برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه عبدالله هاتفی میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:

http://www.filmannex.com/Hatifi-Herat/blog_post

بهشته غیاثی