فرانسه با داشتن بیشتر از 51.1 میلیون نفوس در غرب قاره ی اروپا در کنار بحیره ی مدیترانه موقعیت دارد.
در سال1789 م رژیم فیودالی فرانسه از بین رفت ( انقلاب بورژوازی ) و به اثر آن خاندان سلطنتی محبوس شد و به اثر این انقلاب رژیم جمهوری فرانسه بیشتر از 120 عنوان روزنامه و هزارها هفته نامه، مجله و ماهنامه دارد. در پاریس 13 روزنامه و 200 هفته نامه در حال حاضر نشر می شود.
در فرانسه 96 درصد مردم آن با سواد و تنها 4 درصد آن بی سواد است. برای هر هزا نفر 240 روزنامه محاسبه شده است.
گذشته ی مطبوعات فرانسه
برای اولین بار در سال 1471 م سه تن از ناشران آلمانی جهت تاسیس چاپ خانه به فرانسه دعوت شدند که در این زمان فرانسه از جمله ی میلوین ترین دولت های فیودالی به حساب می آمد و زمینه ها جهت رشد مطبوعات مساعد بود.
چاپ به سرعت در بسیاری از شهرهای فرانسه رایج شد؛ ولی قابل یادآوریست که مانند سایر کشورهای فیودالی در فرانسه از هنر چاپ، تنها در بخش تهیه ی کتاب های دینی، مذهبی و کتاب درسی استفاده می شد.
اولین کسانی که خبرها را انتشار می دانند، شاعرانی بودند که در قرن 13 و 14 میلادی طی سفرهایشان به گوشه و کنار کشور، قصه ها را با ساز و آواز می خواندند و قصه های طویل را در محضر عام از یاد می خواندند؛ سپس خبرنگاران مبتدی که باری پیشبرد مقصد های تجارتی استخدام می شدند، وظیفه ی جمع آوری و توزیع خبرها را به عهده داشتند.
زمانی که سیاست مداران، بانکداران و تاجران شبکه های وسیع از نمایندگی در مرکز کشورهای اروپایی تاسیس کردند، تاسیس پوسته خانه ی سلطنتی در سال 1464 م زمینه ی ایجاد اولین روزنامه " گزیته " را مساعد کرد
. به تعقیب آن تعداد از کارمندان امور پستی امکان یافتند که از قافله های تجارتی، مسافری و ماموران پستی و محله های دیگر اطلاع ها جمع آوری کنند، به همین صورت به نشر خبرنامه های کوچک اقدام کردند.
ناشران سابق که کتاب چاپ می کردند، چندان درآمد کافی نداشتند؛ بنابرآن چاپ خبرها را بهترین راه برای کسب پول یافتند. خبرنامه ای که به فرانسوی بود، هنگام بروز حادثه این نشر می شد؛ البته اولین نشریه ی منظم در زمان " هانری چهارم " در سال 1605 م نشر شد که " مرکیوری دو فرانس " نام داشت و سال یک بار نشر می شد .
مرکیوری دو فرانس بیشتر پیرامون مهمترین رویدادهای داخلی و خارجی اطلاع ها را تهیه می کرد و به دسترس علاقه مندان قرار می داد.
خصیصه های مطبوعات فرانسه :
با وجودی که فرانسه از جمله ی کشورهای اروپایی دارای ثروت سرشار و پیشرفته است؛ ولی مطبوعات آن شکل تمرکز مرکز را ندارد؛ بلکه در طرف های کشور نشریه های آن به چاپ می رسد.
مطبوعات این کشور چندان عمر طولانی ندارد و قدامت بیشترین آنها از اواخر جنگ اول و دوم، رقم خورده است، هم چنان تعداد زیادی از روزنامه ها در دوران جنگ ایجاد شد یا تغییر نام داده است.
علت عمده ی اینکه در زمان جنگ دوم جهانی حق چاپ تمام نشریه های فرانسوی که طرفدار فاشیست ها و رژیم مربوط آن بود یا همکاری نزدیک با فاشیست های هتلری داشت، اقدام به تغییر نام نشریه های جدید کرد.
نشریه های فرانسه تا تومبر 1942 م ( استقلال کامل فرانسه توسط فاشیست ها ) که در قسمت های جنوب کشور فعالیت می کرد، بکلی از بین رفت.
نمونه ی روزنامه ی کمونستی " له هیو مانیته " و روزنامه ی دیگر بورژوازی " له فیگارو " از همین قماش اند و هردویشان در سال 1942 از بین رفت.
اواسط قرن 20 سال های رشد مطبوعات فرانسه بود؛ چنانچه تا قبل از 1944 ، 13 روزنامه و 40 هفته نامه نشر میشد؛ اما یک سال بعد رزونامه ها به 39 ، هفته نامه به 127 و مجله ها به 245 عنوان رسید؛ البته این ازدیاد دو علت عمده داشت:
اول این که به جای مطبوعات فروخته شده ی دوران جنگ دوم جهانی مطبوعات جدید با مشی بکلی نو روی کار آمد و دوم، طبقه ی سرمایه دار که از نقش مطبوعات کمونستی فرانسه هراس داشند، روزنامه ها را کمک کنند؛ بنابرآن دو عامل ذکر شده سبب شد که فرانسه، مطبوعات نو ایجاد کند که از یک جهت فکرهای سرمایه داران را تبیلیغ کند و از حانب دیگر در مقابل فکرهای کمونستی اتحاد شوروی جبهه بگیرد؛ زیرا در این زمان در بسیاری از کشورهای جهان اتحاد شوروی سابق در پیشرفت بود؛ البته افزایش تعداد روزنامه ها و نشریه ها با کمی تیراژ همراه بود؛ زیرا غول های مطبوعات توانست که تعدادی از رسانه ها را در حلقه ی انحصاری خود درآورد، طور نمونه نشریه هایی که در پاریس صد هزار تیراژ داشت در ولایت ها به 50 هزار تقیلیل یافت؛ البته خرچ رسانه ها از طریق اعلان ها، فروش نسخه ها و مبلغ هایی که از طریق پخش اعلان به دست می آمد.
نشریه های فوق در سال 1948 بیشتر آنها انحصاری شد.
