اعتدال در کارها سبب پیروزی انسان می شود. از افراط وتفریط باید در تمام امور زنده گی یعنی دینی، اجتماعی، معاملاتی، عشقی وغیره اجتناب ورزید. زیرا کامیابی در زیاده روی بیش از حد وکم روی بیش از حد نیست بلکه کامیابی وسر بلندی همیشه در میانه روی است.
هرگاه انسان در امور دینی افراط نماید سبب خسته گی ودل سردی برای وی شده واو را از انجام دوباره آن باز می دارد. بهترین عبادت آنست که به اندازه و موقع اش باشد نه اینکه یک وقت زیاد بیش ازحد و وقت دیگر اصلاً نباشد. پس بهتر است که اعمال نیک را گرچه اندک باشد به صورت دوامدار انجام دهیم واز زیاده روی درعبادات مان که باعث قطع آن شود خوداری نماییم. ما باید عبادت را به صورت میانه نه زیاد ونه کم عادت خود بسازیم. همچنین دین مبین اسلام عبادت را که زیاد انجام داده شود ولی دوامدار نباشد نه ستوده است.
در تمام امور اجتماعی نیز باید از اعتدال کار گرفت. به طور مثال: در جامعه باید اخلاقی معتدل داشت یعنی نه باید بسیار زیاد نرمخو بود وهمچنین نباید زیاد تند خو وبد اخلاق بود. زیرا نرمخویی زیاد باعث ازبین رفتن احترام انسان شده وبه گفته عام هر کس بر سرش سوار می شود. وهمچنین بد اخلاقی وتند خویی سبب ازدست دادن شخصیت انسان شده وتمام افراد از نزدیک شدن با شخص تند خو اجتناب می نمایند.
اعتدال درامور تجارتی ومعاملاتی نیز ضروری است. زیرا افراط وتفریط در فایده ونقص سبب ورشکست شدن می شود. بهترین معامله آنست که در آن اعتدال باشد یعنی نه سود زیاد در نظر گرفته شود ونه نقص زیاد. و همیشه این هردو متوسط باشند.
اعتدال در امورعشقی نیز بسیار لازم وضرور است. افراط در امورعشقی باعث از بین رفتن مهر ومحبت در بین هر دو جانب میگردد. زیرا با دوست داشتن بیش از حد توقعات عاشق ومعشوق زیاد شده وتحمل کوچکترین بی اعتنایی را از یکدیگر ندارند.
پس بهترین روش برای زنده گی کردن آنست که در آن اعتدال را رعایت نمود. واز افراط وتفریط خوداری کرد تا که همیشه به هدف و آرزوی خویش رسید.
