تمام انسان ها در زنده گی خود علاوه بر این که با پدر، مادر، خواهر،برادر و اقارب خود ارتباط برقرار می کنند با همسایه خود هم ارتباط نزدیکی دارند و با همسایه خود بیشتر سر و کار دارند نسبت به فامیل خود، باید تمام کوشش خود را بکنند تا با همسایه خود از رفتار و کردار نیک استفاده کنند تا وی هم احترام شان را داشته باشد.
مثلا اولین کسی که در غم و شادی در کنار ما است همسایه ماست چون در همان لحظه او از حال همسایه خود با خبر می شود و او را کمک و یاری می کند و در غم هایش با وی غم شریکی و در شادی هایش با وی شادی می کند پس وقتی که رابطه ی ما با همسایگان ما خوب باشد خود را در آرامش و امنیت احساس می کنیم و از آنها فواید زیادی به ما می رسد چون اگر همسایه ما آدم هوشیار و عاقلی باشد ما هم می توانی تجربه ها و پند های وی بهره ببریم و تجربه زنده کی خود قرار دهیم.
اما اگر همسایه ما خوب نبود ما احساس تنهای می کنیم و اگر رابطه ما با آنها خراب باشه احساس ناراحتی می کنم و آرامش خود و همسایه خود را خراب می کنم و خداوند(ج) و پیغمبر اسلام ما را بر حقوق همسایه تاکید کرده و بسیار مهم دانسته اند
و ما همیشه باید کوشش کنیم تا با همسایه خود رفتار خوب کنیم و هیچ وقت آنها را اذیت نکنیم مثل ما نباید در خانه خود صدای تلویزیون را بلند کنیم تا همسایه ما اذیت شود و هیچ وقت برای شان ضرر نرسانیم تا آنها هم اگر به ما مشکلی پیش آمد پشت نکنند بلکه ما را کمک کنند تا خداوند هم از ما رازی باشد و وقتی همسایه ی ما و دیگران از ما رازی باشند خداوند هم از ما رازی است.
