ظهور تمدن  مرهون مشکلات وسختی هاست نه نتیجه رفاه وآسایش .هر قدر تمدن یک ملت غالیتر باشد تحدید عقاید در آن کمتر است .تمدن سرنوشت گزیر ناپذیر هر فرهنگ است تمدن ها خارجیترین ومصنوعیترین حالات ومراحل  هستند که یک نوع رشد یافته انسانی میتواند به آن برسد تمدن واقعی هر کشور به آمار وارقام یابه حجم شهرها یا قیمت محصولات ورواج تجارت نیست .بلکه مربوط به مردان است که به دنیا معرفی میشوند و ارزش واقعی دارند .تمدنی که بر حیاتی ترین مسایل خود چشم فروبندد مبتلا است.همانا منظور اصلی وغایت نهایی مدنیت و تمدن فراهم آوردن رفاه وآسایش ونیز بر قراری صلح وآرامش برای مردم است.ستون تمدن کتاب و مطبوعات است .بزرگی وکوجکی ضعف وقوت  ملتها بسته به تمدن وتربیت آنهاست .معنی تمدن جدید همان مفهوم توحش قدیم ومنتها با لباس وعنوان دیگرست.تمدن واقعی آنست که بروی عاطفه استوار است.