در زنده گی همیشه موفقیت ما را یارای نخواهد کرد امید ها وارزهای بسیاری هستند که به گودال تاریکی از زندگی می پیوندن نرسیدن به رویا ها ما را نا امید ودر موقعیت قرار میدهد که کا ر مان مبارزه با کابوس ها مرگ اور خواهد بود مرگ این ارزوها ما را از پا در خواهد اورد ما بعضا خود باعث این میشویمزیرا زمانی میباشد میرسد که در حسرت تمام سانیه های که پشت سر گذاشته ایم خواهیم بود اما پشیمانی در ان زمان دیگر فایدی ندارد زیرا زمان به عقب بر نمیگردد ما پل های رسیدن به این امید ها را خود از بین میبریممثل اینکهدر میان دو کوه تار اویزان باشد که باید از ان بدون ترس عبور کنی تیکه چوب های شکسته به ان وصل به موفقیت تو به طرز قدم گذاشتن تو ربط دارد اگر درست باشد تورا نگه میداررد واگر غلط باشد پس از همان زینه اول سقوط میکنی اما اگر از زینه اول درست بگذاری در زینه های دیگر تو را ترس از سقوط نخواهد بود زیرا اعتماد از موفقیت در اولین زینه به دست میاید بعد از عبور از این پل نیمه تخریب است که رسیدن به ارزو ها اسان میشود این باعث میشوددرس بگیریم و زندگی را جدیتر و با دید متفاوت تر ببینم اینکه پردهای نا امیدی را کنار بزنیم واگر هزار با به زمین خوردیم باز برخیزیم وباز وباز ....... وهمین قسم بلند میشویم تا بلا خره نقطه ضعف زندگی را درمیابیم با یک ضربه اساسی در یک نقطه اساسی بازی را به نفع خود تحقیر میدهیم وهمین قسم این ما هسیتم که میبریم راه های رسیدن به غیر ممکن ها زیاد است تا انها را به ممکن بسازیم اما برای تبدیل کردن اینها باید هدف ما نا گزستنی باشد از اینرو که برای تحقق دادن شان باید صبور باشیم زیرا بهترین ها با صبر به دست میاید اگر امیو وارزوی در زند گی مان نباشد مانند درختی میشویم که برگ دارداما میوه نمی دهد این با عث میشود که به چیزی ها ممکن هم نرسیم نا ممکن ها بماند خوب امی مثل اینکه در میان صحرای خسته چشمه ای از اب بیابیم