انیمیشن یعنی توهم زندگی
تاتر عروسکی و خیمه شب بازی را شاید بتوان گفت که از نیاکان انمیشن است . در تاتر عروسکی و خیمه شب بازی عروسک گردان ها موجود بی جانی را به حرکت وا می دارند و این حرکت با روح عروسک گردان ها یکی شده و موجود جانداری را به تماشاگر معرفی می کند و در هم تنیده شدن جسم و روح باعث همزاد پنداری تماشاگر می شود .
انمیشن هم یعنی به حرکت در اوردن فرم به فرم کاراکترهای نقاشی شده . انیمشن سازها با سیستم و برنامه های کامپیوتری همان نقش عروسک گردان را بازی می کنند .
انیمیشن یعنی توهم زندگی . انجا که قدرت تخیل و دنیای فانتزی در هم امیخته می شوند و با سیستم های پیشرفته که همان نخ ها و چوب های چسبیده به عروسک است دنیای جدید را خلق می کند و ثمره این تلاش دنیای جدیدی است که هنرمند ان را در اختیار تماشاگر قرار می دهد که در ان قدم بزند و احساساتش را ازاد کند و تجربه جدیدی در دنیای تخل داشته باشد .
شاید بتوان گفت که انیماتورها و انیمیشن سازها همان عروسک گردان ها است که حالا ابزار و شیوه به حرکت دراوردنشان فرق کرده است .
انمیشن میراث دار تاتر عروسکی است .
هنرمند با خلق دنیایی جدید و ذهنی سعی می کند که دنیایی جدید را به ما به معرفی کند . به همین خاطر است که فیلم های انیمیشن هر روز طرفداران بیشتری پیدا می کند .
امروز به جشنواره انمیشن کابل رفته بودم . یک فیلم نامه ام که ساخته شده بود توسط فاطمه حسنی به نام کلکین در رقابت بود و دیگر به نمایندگی از دوست خوبم عارف عابدیان جایزه اش را دریافت کردم . مقام اول جشنواره کابل
در سال قبل هم انیمشن یک ارزو که فیلمنامه اش را نوشته بودم توسط عارف ساخته شد و مقام اول را گرفت . امروز عارف در دو جشنواره مقام اول را گرفت یکی جشنواره انیمشن کابل و دیگری جشنواره نگاه نو تلویزیون صبا که در لیسه استقلال بر پا بود .برای عارف ارزوهای خوب دارم . عارف عروسک گردان خوبی است و میداند که چطور دنیای جدید خلق کند .
