آقای کرستی چهره درونگرا, شوخ طبع و خلاق فلم های انیمیشن سخنانش را چنین شروع میکند. روزی مردی میرود به سینما, در غرفه بلط فروشی می پرسد آیا هالیود تا حالا نوع آوری را تشویق کرده است؟ به یک فکاهی می ماند نه؟ و البته که بلی, این همه در مورد نوع آوری است.
اخیرا در مورد اینکه چرا دیگر به سینما نمیروم در حال فکرم, در حالیکه زمانیکه کودک بودک پدرم مرا هر یک شنبه با خود به سینما میبرد و این کار مورد علاقه ما بود. به یاد دارم که در یک بعد از ظهر دو فلم ظرف آهنگری”Crucible” و ایویتا”Evita” را باهم نگاه کردم. گرچه امروز بسیار خسته کن بنظر میرسد اما در آن زمان هیجان آور بود.
زمانیکه تازه به نیویورک آمده بودم, زیاد به سینما میرفتم و دسترسی به سینماهای مانند انجیلیکا”Angelika” و دهکده سینما را یک مزیت میدانستم. اما آهسته آهسته از علاقه من کاسته شد. در نزدیکه محل زندگی من یک سینمای قدیمی وجود دارد که ترکیبی از فلم های هالیود و فلم های کم بیننده را به نمایش میگذارد. اما در واقعیت آنها اثر یک تعداد کارگاه های هنری اند و من علاقه مند شان نیستم. مانند همان نفر نخست آقای کرستی به بلط فروش میگوید که آیا این فلم ها پی آیند فلم های قدیمی اند, نمونه نخست اند, انکشاف یافته نمونه دیگری اند.......؟
من بدون داشتن یک درک واضع بدنبال یک چیز تازه میگردم. از طرف دیگر به این باور دارم که مردم متقاضی چیز کاملا نو نمیباشند, چون به آنچه که عادت کرده اند دیگر عادت کرده اند. ابتکار به این معنی نیست که چیزی باشد که هزگز ندیده باشم و یا نشنیده باشم, اما چیزیکه که احساس من را بر انگیزد و یا موضوع را که هرگز در موردش نه اندیشیده ام در من بیدار کند. در اینصورت جهان مملو از نو آوریست در حالیکه ما همیشه مصروف جهان یکنواخت هالیود بوده ایم.
در احساس درو کرستی از نوع آوری, بحث های زیادی در مورد آن و نقش آن در تاریخ هنر وجود دارد و آنطوریکه ما فکر میکنیم نیست. انگیزش فکری, زیرکی و شوخ طبعی را کرستی در صفحه دیدگاهای روزنامه نیویورک تایمز ایجاد کرده است.
فلم را در پایین تماشا کنید
چیزهای جالب زیادتری را هفته آینده در مورد تارنمای شبکه آنلان پخش فلم انکس بخوانید.
