زمانیکه هنوز کوچک بودم, در انجام ورزشهای متفاوت بسیار مردد بودم. زمانیکه در دوران ابتدایی و متوسطه مدرسه بودم عضویت تیم دوش مکتب را داشتم, و زمانیکه وارد لیسه (دبیرستان) شدم علاقه وافر خود به بسکتبال را دریافتم. در کنار ساعت های ورزش از هر لحظه برای بسکتبال بازی کردن با دوستان خود استفاده میکردم. نخستین باری را که توپ خریدم تا در خانه با آن بازی کنم به سختی میتوانم فراموش کنم. به عضویت تیم مدرسه درآمدم و بازی های زیادی را بردیم اما بازی های باخته نیز داشتیم.
ورزش کردن همیشه به معنای سرگرمی نیست, بلکه در آن رابطه های دوستی و دشمنی وجود دارد, شما برای یک امتیاز جنگ خواهی کرد, شما خوشی خواهی کرد, با همتیمی های خود یک خانواده کوچک تشکیل خواهی داد, از آن صبوری خواهی آموخت و از همه مهمتر از اشتباهات خود درس خواهی گرفت. ورزش همچنین یک روند آموزشی است. همیشه نمیتوان کتاب خواند, از تجربه میتوان چیزهای زیادی آموخت.
زمانیکه به تسهیلات مناسب فکر میکنیم, همیشه در مورد متولد شدن در یک خانواده خوب, رفتن به یک مدرسه زیبا, گرفتن بورسیه به یک دانشگاه و در نهایت گرفتن یک وظیفه مناسب است. اما چی در مورد آنهاییکه نمیتوانند از پس همه هزینه ها برآیند؟
به دیدگاه من ورزش میتواند یک راه حل خوبی برای آنها باشد. با ورزش میتوان به یک آموزش پسندیده رسید. کودکانیکه در ورزش از استعداد برخوردار اند, میتوان آنها را آموزش داد تا توانایی های خود را به نمایش بگذارند. در کنار جنبه آموزشی ورزش میتوان آنرا برای رساندن پیام خود به دیگران, بلند کردن صدای خود و ایجاد روابط با دیگر جوامع که از شرایط کشور شما معلومات نداردند استفاده کرد. این راه زیرکانه ای برای به معرفی گرفتن فرهنگ, مردم, رسم, رواج و اندیشه ها برای مردم سرتاسر جهان است.
حمایت از ورزش بانوان در کشورهای در حال انکشاف مانند افغانستان باید به گونه ای دیگر کشورهای صورت گیرد. تیم فوتبال بانوان استقلال یکی از عالی ترین دست آوردهای باشگاه استقلال کابل با همکاری بنیاد زنان انکس برای توانمند سازی زنان و دختران می باشد.
لذت ببرید و هرگز تسلیم نشوید.
