وقتی فیلم بیشتراز آنچه فیلم است می باشد ؟ به چه اندازه یک داستان باید روی مخاطب تاثیرگذار باشد تا تغییر را بوجود بیاورد ؟ و به اندازه کافی انگیزه بدهد ؟ و چقدر طول خواهد کشید تا یک فیلم واقعا تاثیرگذار برای ایجاد تحول در دنیا درست کنیم ؟ خوشبین های انقلابی، که در سینمای امروز به اکران درآمده ، تنها فیلمی که من باور دارم به این هدف دست یافته است. که کارگردانی آن توسط دو فیلم ساز زن، نیکوله نیونهام و مارن گراینگر- مونسون، خوشبین های انقلابی یک اتفاق، مبارزه و تلاش برای بوجود آوردن تغییر است.

در هفته گذشته، در جشنواره جهانی صلح کارگردان هنرمند، کیلی دیواین من را به ساختمانی که فیلم خوشبین های انقلابی در یونیسف منهتن بطور ویژه به نمایش گذاشته شده بود هدایت کرد. ۳ ساعت برنامه که شامل گفتگوی روی میز و پذیرایی بود، جایی که فیلم سازان و موضوعات مربوط به فیلم بحث میشد.

آلمان گانگ ولی حقوقدان،آموزگارومدافع حقوق زنان برای۷سال است که دربخش ساخت فیلم مستند از سه طفلی که در طول زندگی اشان تا سن بلوغ افراد مفیدی برا جامعه اشان بوده اند و برای حقوق شان مبارزه میکنند و زندگی اشان را بهتر میسازند کار میکند.

در مرکزیت داستان سلیم قرار دارد، بچه ۱۱ ساله ای که در یکی از محله های فقیرنشین در کلکته ، هند زندگی میکند و برای آوردن آب تمیز به جامعه اش مبارزه میکند. برای تحقق این هدف، سلیم و دوستانش نقشه گوگل محله اشان را کشیده اند و آن را به پارلمان در دهلی برده اند تا ثابت کنند که اجتماع آنها وجود دارد، و ۹۰۰۰ نفر به آب تمیز نیاز دارند. سلیم و دوستش سیخا بر ضد پولیو با جستجوی خانه به خانه و اطلاع رسانی در جامعه اشان برای آوردن اطفال شان بمنظور واکسینه شدن مبارزه میکنند. سیخای ۱۳ ساله همچنین مدافع حقوق زنان است، و او برای تقویت زنان و مساوات بین مرد و زن با اشتراک دادن دختران در اجتماع شان در مسابقات فوتبال فعالیت میکند.

سلیم در کنار نقشه محل زندگی اش

داستان دیگر پریانکا است، دختره ۱۶ ساله ای که میخواهد استاد رقص شود اما تحت فشار است تا با دوست پسرش ازدواج کند. اگر او ازدواج کند، او با خطر از دست دادن گروه رقص محله اش، کارش و شانس درس خواندن روبرو است.

 

ما کاجل را داریم، که میخواهد خیاط شود،اما بجای آن به حمل ۱۵۰۰ خشت روی سرش برای کار ساختمانی مشغول است که بابتش به او فقط ۱.۴۹ میدهند. اگر آلمان میتواند که مکتب را در ساحه ای که کار میکند بسازد، شانس درس خواندن را دارد.

 

جالبترین بخش مستند برای من داستان سلیم و سیخا بود، که روی پرده نمایش بودند. در پایان فیلم، شما خواهید دید که آنها میتوانند اکثر بچه های محله اشان را در مقابل پولیو واکسینه کنند. مخاطبان در نمایش روز چهارشنبه خبر خوشی را که در مدت چند ماه آب تمیز به محله اشان خواهد آمد را دریافت میکنند. او یک بچه ۱۱ ساله است که به پارلمان رفته و مشکلش را به یکی از اشخاص مهم در پارلمان در میان گذاشته است. برای من واقعا حیرت آور است که اعتماد بنفس ،ذکاوت ،وعلاقه این بچه هاراو همچنین نحوه استفاده آنها از این خصوصیات برای رسیدن به اهدافشان میبینم. آنها قادرند تا تغییرات مهمی را در اجتماع خودشان بوجود بیاورند در حالیکه تحصیل ، ورزش را دنبال میکنند و اوقات خوشی را با یکدیگر سپری میکنند. سلیم بطور خاص روی اینکه به ورزشهای زیادی علاقه دارد و تمام وقتش رابرای آنها نمیگذراند اشاره میکند.

 سیخا

 

من امیدوارم هر کسی شانس دیدن این فیلم متحیرکننده را داشته باشد. در اینجا خیلی چیزها برای یادگیری بچه هایی که در سراسر دنیا زندگی میکنند وجود دارد.

-- Eren