مقدمه: کم اند کسانیکه میتوانند انتظار یک ستاره حرفه ای فوتبال از افغانستان را در ساحل های برازیل داشته باشند. بله این دقیقا چیزیست که حضرت گل باران آنرا برآورده کرده است.
او در یک خانواده مهاجر در ایران زاده شده است در ده سالگی پاه به عرصه فوتبال گذاشته است. خانواده او با دیدن استعداد و علاقه او به این بازی آرزو داشتند که روزی پسرشان به یک ستاره حرفه ای فوتبال تبدیل شود.
حضرت گل باران این آرزو را با تمام دشواری هایش برآورده. او در راه حرفه ای شدن با سخت کوشی, اراده, عشق و شاید تا اندازه ای بخت سرنوشت پیشرفت کرد. او در نوجوانی به یک تیم ایرانی در خوزستان به بازی پرداخت. این استان(ولایت) ایران پرورشگاه تعداد زیادی از بازیکنان و تیم های مطرح ایران است و به همین خاطر علاقه مندان فوتبال آنرا برزیل کوچک میگویند.
حضرت گل کاپیتان تیمی بود که مسابقات قهرمانی خوزستان را برد. بعدا به یک تیم حرفه ای در جام حرفه ای ایران که بلند ترین سطح فوتبال باشگاهی در ایران است, پیوست. او به خوبی درخشید و خوب در سطح حرفه ای بازی کرد تا به کاپیتان این تیم در جام حرفه ای فوتبال تبدیل شد.
اما یک روز سرنوشت برگشت. یک روز در جریان جام حرفه ای فوتبال مقامات ایرانی حضرت گل را در بازی راه ندادند. چون او از افغانستان بود نه از ایران.
حضرت گل و دوستداران ایرانی او از این تبعیض بسیار نا امید شدند, اما او از عشقش دست نکشید. او با اراده و علاقه که خیلی از علاقه مندانش آنرا قدر میکنند تصمیم گرفت که به افغانستان کشور خود جاییکه او هرگز در آن زندگی نکرده بود بازگردد و فوتبال را ادامه دهد. دو سال بعد در عرصه فوتبال افغانستان به شهرت رسید. حضرت گل توسط مربی علی عسکر لالی و مربی آلمانی تیم فوتبال افغانستان از 2005-2008 که این تیم را واجد شرایط رقابت در جام قهرمانی ای اف سی 2008 (AFC2008)در مقابل تیم قیرقیزستان گردانید, به این تیم برگزیده شد.
دوسال بعد شهرتش در سطح ورزشی افغانستان انکشاف یافت. او توسط مربی افسانه ای علی عسکر لالی به تیم ملی فوتبال افغانستان دعوت شد.
حضرت گل و تیم ملی افغانستان در بازی های المپیک تابستانی 2008 در بیجنگ, چین به سر میبردند. اما تقدیر دوباره برگشت و او بخاطر بیماری آپاندیس مجبور به کنار رفتن از بازی شد. به دلایل پیچیده ای مجبور شد که یک سال از بازی دور بماند
حضرت گل در سال 2009 به شکل قابل توجه ای با بازی در تیم های شیرهای خراسان(Lions of Khorosan) و خرس بزرگ کابل “Big Bear” به بازی برگشت. در آخرین بازی خود برای تیم خرس بزرگ کابل” Big Bear” تیمش را در مقابل تیم قدرتمند الف هرات در قندهار به پیروزی رساند.
در این سال, بشکل دور از انتظاری فدراسیون فوتبال افغانستان و کمیته ملی المپیک تصمیم به ایجاد تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان ا گرفتند. این اقدام تعجب همگان را برانگیخت, چون افغانستان یک کشور محاط به خشکه است. کمیته ملی المپیک افغانستان و تیم بی تجربه فوتبال ساحلی تصمیم گرفتند که در بازی های تابستانی المپیک 2012 در چین شرکت کنند. آنها به ورزشکاران خوب و با تجربه ضرورت داشتند, بنابراین از حضرت گل خواستند که وارد این تیم شوند. بقیه تاریخ ورزش افغانستان را حضرت گل خودش برای شما قصه میکند.
حضرت گل باران در یک مصاحبه ویژه در فلم انکس با ادوارد زالم کاپیتان نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا و نویسنده کتاب ضرب المثلها: 151 زبانزد فارسی قرار دارد.
فلم انکس: از صحبت با شما حضرت گل خوشحالم. راه عالی ای را بعد از بودن در نقش ستاره سنتی فوتبال برگزیده اید. چگونه فوتبال ساحلی را شروع کردید؟
حضرت گل: ابتدا از شما برای مصاحبه تان آقای زالم سپاس گذاری میکنم. صحبت با شما برایم افتخار است. واقعا از مصاحبه های شما و کتاب ضرب المثل های شما لذت بردم و بسیار جالب اند.
من خود را چی در برزیل و چی در افغانستان یک ستاره فکر نمیکنم. من فقط یک بازی کن فوتبالم. فوتبال عشق من است و خوشبختانه شغل من نیز هست. من هم مانند همه, کار خود را دوست دارم و تلاش میکنم که بهترین باشم.
در مورد من, بسیار ساده است. فوتبال را دوست دارم و این عشق من است.
در افغانستان برای بهترین تیم های سنتی آنجا مانند تیم ملی, شیرهای خراسان و خرس بزرگ کابل”Kabul Big Bear” برای چندین سال بازی کردم.
اما زمانیکه در سال 2011 تیم فوتبال ساحلی افغانستان ایجاد شد, خوشحال بودم که در آن سهم بگیرم. فوتبال ساحلی بصورت کل ورزش تازه ای در جهان است و برای مردم افغانستان که هیچ ساحلی ندارند تازه تر است و من چالش های تازه را دوست دارم.
به زودی از فوتبال ساحلی خوشم آمد. اما, بازیکنان ما در تیم فوتبال ساحلی هیچ دانش و تجربه ای در این مورد نداشتند. ما در سال 2012 برای بازی های ساحلی آسیایی به چین فرستاده شدیم تا تلاش کنیم و شرایط حظور در المپیک لندن را کسب کنیم. با تیم های باتجربه و حرفه ای ملی زیادی در چین بازی کردیم و بشکل بدی شکست خوردیم. اما, مثل مردم معمولی افغانستان هرگز شکست را نپذیرفتیم و تا آخر مبارزه کردیم.
فلم انکس: چگونه بازی را برای سائو پاولو یکی از بهترین تیم های فوتبال ساحلی برزیل – جاییکه فوتبال نسبت به تمام جهان بیشتر دوست داشته میشود – شروع کردید؟
حضرت گل باران: بعد از شکست خود در چین همه ما بر تلاش های خود افزودیم. من فوتبال ساحلی را بیشتر دوست داشتم. تیم ملی افغانستان یک مجموعه از بهترین بازی کنان بود با انگیزه بالا و ورزشکاران عالی. برای ما مربی از برزیل با پانزده سال تجربه در فوتبال سنتی و ساحلی آمد. او ما را بسیار کمک کرد و تیم ما بسیار سخت تلاش کردند. ما بسیار بهتر شدیم.
بعدا در ژانویه 2013 برای آمادگی در جام جهانی فوتبال ساحلی فیفا به ساحل کتارای(katara) قطر سفر کردیم.بسیار جالب بود و ما آماده بازی بودیم.
تیم ما دو پیروزی را در ساحل دوحه نصیب خود کرد. تیم میزبان, قطر, را 3-7 و عربستان سعودی را 0-3 بردیم و به مرحله نهایی رسیدیم. من در ساحل کتارا(Katara) خیلی خوب بازی کردم و شکست تیم های قطری و سعودی در زمین خودشان برای ما احساس خوبی میداد. آنها سواحل زیادی در کشور خود نسبت به آنجه ما در افغانستان داریم, دارند.
دیده ورهای (بازدید کننده گان از طرف تیم رقیب) حرفه ای برازیلی بازی را تماشا میکردند. بعد از بازی آنها مرا برای بازی در تیم سائو پاولو(Sao Paulo) که یکی از بهترین تیم های فوتبال ساحلی برزیل است برگزیدند. ترک همتیمی های من که مانند برادر من بودند برایم بسیار سخت بود. اما من میخواستم که بازی در برازیل را تجربه کنم. چون فوتبال ساحلی یک عرصه بزرگ در برازیل است و رقابتش نیز جدی میباشد. من میخواستم که خود را بیازمایم. بنابراین با سائو پاولو قرارداد بستم و به برازیل رفتم. هرگز از فوتبال اشباح نمیگردم, چی ساحلی باشد, چی سنتی.
فلم انکس: تعداد از خوانندگان ما شاید با فوتبال ساحلی آشنا نباشند. چی تفاوت بین فوتبال ساحلی و فوتبال سنتی وجود دارد؟
حضرت گل باران: از صحبت در مورد تفاوت های عمده فوتبال ساحلی و سنتی خوشحالم. تفاوت های در بازی و زمینش وجود دارند.
- زمین بازی فوتبال ساحلی هفت برابر کوچکتر از زمین بازی فوتبال سنتی است.
- پاس دادن های کمتری در فوتبال ساحلی امکان دارد, چون زمین بازی بسیار کوچک است. به همین دلیل فوتبال ساحلی بسیار سریع است.
- تیم فوتبال ساحلی پنج بازی کن در زمین بازی دارد.
- تیم فوتبال سنتی یازده بازی کن در زمین بازی دراد.
- مدت زمان مسابقه فوتبال ساحلی سی و شش دقیقه در سه دوره است.
- مدت زمان مسابقه فوتبال سنتی نود دقیقه در دو نیمه است.
- زمین فوتبال ساحلی از لایه سی تا چهل سانت ریگ ساخته میشود.
- زمین فوتبال سنتی از سیزه و یا چمن مصنوعی ساخته میشود.
- بازیکنان فوتبال ساحلی در هنگام بازی کفش به پاه ندارند.
بهترین شیوه آموختن فوتبال ساحلی تماشای آن است. از آن خوش تان خواهد آمد.
فلم انکس: آیا فوتبال ساحلی از فوتبال سنتی دشوار تر است؟
حضرت گل باران: ریگ فرش, زمین همیشه یک چالش است. فقط نمیشود توپ را شوت(Shoot) کرد. باید, بلکه به سرعت با آن بازی کرد و بیشتر بازی ها با یک بازی سریع شروع میشوند. یک بازی کن فوتبال ساحلی باید در سرزدن به توپ(Heading to the ball) نیز آماده باشد.
به دیدگاه من فوتبال ساحلی مهارت و توانایی ورزشی بیشتری نسبت به فوتبال سنتی میخواهد. فوتبال ساحلی بدون کفش بازی میشود و ریگ های ساحلی نیز لغزنده اند. به باور من یک بازی کن فوتبال ساحلی باید قویتر و آماده تر باشد. کسانیکه فوتبال ساحلی را تجربه کرده اند میدانند که بازی روی ریگ بسیار دشوارتر از بازی روی چمن است.
فلم انکس: حضرت گل جان این مصاحبه دلچسبیست. ما در مورد دیدگاه شما در مورد فوتبال, تبعیض, صلح و زبانزد های فارسی در قسمت دوم مصاحبه شما بحث خواهیم کرد.
بخش دوم مصاحبه ویژه با آقای حضرت گل باران بازیکن فوتبال ساحلی با فلم انکس را در اینجا بخوانید.
-----
-----
برای آگاهی یابی کلید(Subscribe) بالا را بفشارید.
-----
نکته: در آمریکای شمالی, آسترالیا, نیوزیلند و آفریقای جنوبی به بازی فوتبال(Soccer) میگویند. چون فلم انکس بازدیدکننده گان جهانی دارد, بنا ما به این ورزش, فوتبال(football), که بیشتر رایج است میگوییم.
