عکس ازمرکز فیشر برای تحقیقات بنیادی آلزایمر
برنده جایزه نوبل "داکتر پاوول گرینگارد" پروفسور بخش مالیکول و سلول و نیز پروفسور در بخش اعصاب ر دانشگاه "راک فلر" و رئیس مرکز تحقیقاتی فیشر به روی آلزایمر میباشد.در ماه جنوری، ما داکتر گرینگارد را به استودیو فیلم انکس دعوت کردیم تا همراه با "اوشما نیل"، سردبیر اجرایی مجله تحقیقات بالینی میباشد.30 دقیقه مصاحبه ما با داکتر گرینگارد درباره علوم عصبی و سیگنالهای مغز بخشی از برنامه "گفتمان با بزرگان طب" میباشد.
تحقیقات و درسهای داکتر گرینگارد آگاهی ما را از اینکه چگونه سیستم اعصاب در مرحله مالیکولی عمل میکنند و اینکه غلط فهمی در بین همه افتاده است که سلول های اعصاب همه یکسان هستند را تغییر داد.بر علاوه داکتر گرینگارد با همکاری خانمش، مجسمه ساز در مرکز "اورسولا وون رایدینگزوارد"، جایزه مروارید مایستر گرینگارد را برای ابراز دستاوردهای زنان دانشمند تاسیس کرد.که به یاد بود نام مادر داکتر گرینگارد نامگذاری شده است و جایزه آن 100 هزار دالر میباشد.
در حمایت از ابتکارات انکس بانوان، من با داکتر گرینگارد درباره تاریخ جایزه، دلیل ایجاد آن، توازن جنسیتی در ساینس، حمایت از زنان دانشمند و توانمند سازی زنان با ساینس صحبت کردم
شما سهم پولی خود را از سال 2000 از جایزه نوبل در بخش طب به "راک فلر" اهدا نمودید، و با همکاری حمایت کنندگان دانشگاه، شما جایزه مروارید مایستر گرینگارد را به میان آوردید تا زنان دانشمند را حمایت نموده باشید.آیا این همان کاری بود که شما خواهان آن بودید؟ طوری دیگر، دلیل اصلی شما از به میان آوردن این جایزه چه بود؟ آیا شما به این فکر بودید که زنان در به رسمیت شناختن توانایی های خود در این زمینه نا آشنا هستند؟
جایزه نام نهاده شده بر وصف مادر من میباشد.او در زندگی من بسیار مبهم بود و من هیچ اطلاعی از او نداشتم حتی یک عکس، با تولد من او وفات کرد و من تا سن 21 سالگی از ماهیت او چیزی نمیدانستم.من از دیگران شنیده بودم که میگفتند مادر من بسیار انسان با ذکاوتی بود.بنا بر این من خواستم تا از او میراثی به جا بگذارم.
زمانی که من جایزه نوبل را به دست آوردم، من و همسرم"اورسولا وون رایدینگزوارد" تصمیم گرفتیم تا سهم خود را از جایزه نوبل در راه رنان دانشمند اهدا کنیم. ما به ین فکر شدیم که بسیار خوب است تا نام این جایزه را بر اساس نام یک زن بگذاریم که امکان داشت خیلی چیزها را به دست آورد و فرصت های زیادی را در زندگی داشته باشد.
به من بسیار واضح شد- بخاطر جایزه ای که در نظر گرفتیم به من و همسرم اورسولا بسیار قدردانی صورت گرفت- که هنوز ضرورت مبرمی برای دانستن سهم زنان دانشمند وجود دارد.من نامه ها و ایمیل های زیادی را از زنان جوانی دریافت نموده ام که همه ساله برنامه اهدای جایزه را تماشا میکنند و به من میگویند که بسیار تحت تاثیر گیرندگان جوایز قرار میگیرند.
من بسیار خوشحال هستم که مراسم اهدای جایزه یک طیفی از حمایت ها را با خود داشته است، از مکاتب دوره لیسه با علاقه شدید به ساینس تا مدارج عالی تر آکادمیک.والدین فرزندان خود را میاورندو استادان صنف های خود را به این مراسم میاورند.در آنجا دانشجویان دوره لیسانس و علاقه مندان جایزه نوبل هم حضور دارند.این یک مراسم اهدای جایزه و نیز یک فرصتی برای نسل جدید علاقه مندان به ساینس میباشد تا از تجربیات زنان فوق العاده محقق دیدن کنند و بیاموزند.
چه عواملی در انتخاب شخص برنده توسط تیم داور وجود دارد قبل از اینکه جایزه به شخص دانشمند اهدا شود؟
تیم برگزیننده یک سری عوامل را در نظر میگیرند.شخص برنده و گیرنده جایزه باید یک دانشمند فعال باشد و نیز دستاوردهایی که به ارمغان آورده است در زمینه تحصیلی خویش باید جدید و متحول کننده باشد. بعضی از برندگان از بسیاری جوایز دیگر نادیده گرفته شده اند در حالیکه بعضی دیگر افتخارات متعددی را نایل شده اند.بسیاری از آنها خود را مربی بزرگ و طرفدار برای سایر دانشمندان زن میدانند.
آیا شما متوجه رقم بالایی از افزایش زنان دانشمند و تحرک آنها در زمینه علوم ساینسی شده اید از زمانی که شما فعالیت خود را آغاز کرده اید؟
سرتاسر ماهیت شغلی ام، من متوجه این موضوع شدم که زنان در زمینه ساینس در هر مرتبه ای نیز با تبعیض روبرو میشوند- تا حدودی به دلیل بازخوردی که من از اهدای این جایزه دریافت نموده ام- و همچنین از عوامل روحی که باعث ایجاد این تبعیض شده است آگاهی پیدا کردم و اینکه تا چه حد در افتخار یک زن دانشمند و حمایتی که از آنها در طول مسیر های آکادمیک میشود اهمیت دارد.
من به این عقیده هستم که برابری جنسیتی در ساینس از اولویت برخوردار است.مطالعات نشان داده اند که زنان بیشتری با مدارج از ساینس فارغ میشوند اما باز هم زنان در مدارج عالی ساینس دست کم گرفته میشوند.
از زمانی که من در سال 1983 در دانشگاه راک فلر وارد شدم توانایی های زیادی را در زنان دیدم.این در بخشی انجام شده است و بخاطر پیش بینی های دانشگاه و به دلیلی که خودم ذکر کردم زنان در حال حاضر به دنبال مطالب علمی و ساینس بسیار میگردند.
دانشگاه دارای کدری متشکل از زنان میباشد که مسوول لابراتوارها هستند و به عنوان مربیان فرهیخته برای شاگردان ما به حساب میایند.در حقیقت دو تا از رؤسای لابراتوارهای ما دوکتورس "کوری برگمن" و "تیتیا دی لنگ" که به تازگی برای دزیافت جایزه تحلیف دانشگاهی انتخاب شده بودند، که یک جایزه ای میباشد طارحی شده توسط رهبران صنعت تکنالوژی، آنها تنها 2 زن از 11 برنده جایزه بودند.هر دوی دکتورس "برگمن" و "دی لانگ" در جوایز مروارید مسایتر گرینگارد انتخاب شده اند و من فکر میکنم این جایزه در دستان انسانها مناسبی قرار گرفته است.
من افتخار میکنم که بیش از نیمی از کارمندان و دانشمندان من در لابراتوار بانوان هستند.پس در "راک فلر" من گمان میکنم در مسیر درستی قرار داریم و همیشه جایی برای توانمندی وجود دارد.
آیا فکر میکنید که یک روز جایزه مروارید مایستر گرینگارد به یک زن دانشمند از کشورهای رو به انکشاف اهدا شود؟
این یک جایزه بین المللی است و خیلی از زنان بیشماری در سرتاسر جهان وجود دارند که شایسته دریافت این جایزه هستند.
میشود که بر علاوه شناخت کار زنان در ساینس، جایزه مروارید مایستر گرینگارد میتواند زنان را توانمند سازد؟به نظر شما، کدام راه هایی وجود دارد تا بتوانیم راه های مختصر به علوم ساینسی را در مکاتب کشورهای رو به انکشاف بویژه افغانستان معرفی کنیم؟امیدواریم که این تحصیلات بتواند ساکنین این کشورها را به سمت تحصیلات، اجتماع و اقتصاد خوب برساند.
من امیدوارم که جایزه مروارید مایستر گرینگارد بتواد زنان را توانمند بسازد. هر سال همسر من و یک گروپ از زنان فوق العاده یک مهمان ویژه را انتخاب میککند تا جایزه را اهدا کند.ما خوشحال هستیم که دارای چنین زنان با استعدادی هستیم حتی زنانی که دانشمند نیستند جایزه را اهدا میکنند.
در سال 2011، خانم "میشل باچلت" اهدا کننده جایزه بود.طوریکه شاید بدانید, او رئیس جمهور بر حال کشور چیلی و مدیر اجرایی UNWOMEN میباشد که یک موسسه تازه تاسیس شده از طرف UN برای توانمندی و برابری جنسیتی میباشد.داکتر باچلت از محرومیت زنان در ساینس و در کل ضرر آن برای تحقیقات بیوطبی خاطر نشان شد.ما از عدم اشتراک و عدم اجازه آنها در مطالعات طبی بسیار رنج میبریم و خواهان همکاری و حمایت از آنها هستیم.
طوریکه داکتر باچلت گفت، ریشه های این محرومیت از مراحل و درجات حقوق بشر شروع میشود.اگر کدام بانویی دارای حقوق اجتماعی و سیاسی اولیه خود نباشد پس ناممکن است که به موفقیت در عرصه ساینس و کدام زمینه دیگری دست یابد.
من موافق هستم با داکتر باچلت و من فکر میکنم برای زنان در کشورهای رو به انکشاف بخاطر مبدل شده به یک رهبر در علوم ساینسی ابتدا باید برابری حقوق و جنسیتی در این کشورها مراعات شود تا اینکه از تحصیلات آنها برای کل جامعه منفعت حاصل شود.
عکسی از پاوول گرینگارد، برندا کیلنر، میچل باچلت و اورسولا وون رایدینگزوارد
مصاحبه همراه با داکتر گرینگارد را در ذیل مشاهده کنید
