لويه جرگه مشورتي برگزار شد. دو هزاره و پنج صد نفر گرد هم جمع شده بودند تا تصميم بگيرند كه پيمان امنيتي بين آمريكا و افغانستان به امضا برسد يا نه. اگر چه با وجود نماينده گان مردم افغانستان در پارلمان، برگزاري لويه جرگه و جمع كردن دو هزاره و پنج صد نفر به عنوان نماينده گان مردم، مسخره و بي معني است ولي با آن هم اين جرگه برگزار شد. مخالفين حضور نيرو هاي خارجي در افغانستان از جمله طالبان و طالبان نكتايي پوش با تظاهرات و گردهمايي و اعلامية و ... مخالفت شان با پيمان امنيتي با آمريكا را نشان داده بودند.
در اين ميان كساني هم با پيمان امنيتي مخالفت كردند كه اصلا انتظار نمي رفت. مثلا بلقيس روشن از زنان عضو مجلس سنا با شعار "پيمان با آمريكا وطن فروشى است"
دوران طالبان براي زنان افغان يكي از سياه ترين دوره ها بوده است. اگر چه در زمان حكومت طالبان و جنگ هاي خانمان سوز داخلي هم زنان افغان وضع خوبي نداشته اند ولي طالبان ظلم بر زنان را به آخرين حد رساندند. آنها در اين دوره هيچ حق نداشتند. نميتوانستند ابراز وجود كنند، نظر بدهند و حرف بزنند. حق بيرون شدن از خانه بدون شوهر را نداشتند و ....
براي ياد آوري ظلم بر زنان در دوران طالبان همين بس كه ياد آور شويم كه زنان در چهار راه ها و ميدان ها بخاطر تنها بيرن شدن از خانه و يا فقط بخاطر اين كه صداي پاي شان شنيده ميشده است در مقابل صدها و هزاران مرد لت و كوب ميشدند، تير باران ميشدند و به قتل مي رسيدند.
با آمدن و يا به تعبير بعضي ها با حمله آمريكا به افغانستان، زنان افغان نفس راحتي كشيدند. قشري كه در اين چند سال حضور آمريكا بيشتر از ديگر اقشار جامعه سود برده و راحت تر توانسته در مسايل دخيل باشد و در مجالس حضور يابد، زنان بوده اند. زنان با اين كه بعد از آن هم با محدوديت هاي زيادي روبرو بوده اند باز هم سودي زيادي برده و وضع شان خيلي بهتر شده است.
وضع زنان در زمان طبان و بعد از طالبان اصلا قابل مقايسه نيست.
امروزه زنان در پارلمان ميتوانند در مسايل بزرگ كشوري دخيل باشند و نظر بدهند. در پارلمان زنان زيادي حضور دارند كه نماينده مردم هستند در حال كه در زمان طالبان حق آموزش را حتا نداشتند. امروز دختران و زنان درس ميخوانند، معلمند و درس ميدهند، در دانشگاه ها حضور دارند. در رسانه ها كار ميكنند و بدون كدام محدوديتي ميتوانند نظر بدهند. ميتوانند امروز با مردان به بحث و مباحثه بپردازند در حالي كه در دوران طالبان زنان حق حرف زدن و نشان دادن چهره شان را نداشتند.
آگر آمروز بلقيس روشن ميتواند در مجلس سنا بدون محدوديت حرف بزند و يا در لويه جرگه شركت كند، فقط بخاطر اين چند سالي هست كه طالبان به كوه ها رفته اند و آمريكا و نيروه هاي خارجي توانسته با طالبان كمي هم كه شده بجنگند. آيا بلقيس روشن و آمثال ايشان ميتوانستند و يا ميتوانند حضور طالبان در قدرت و آزادي زنان را تصور كنند؟؟
آزادي و برابري زنان و وضعيت بهتر شان اگر فقط و فقط بخاطر آمريكا نباشد، بدون آمريكا هم آمكان پذير نبوده است.
اگر آمريكا به افغانستان حمله كرد و پيمان با آمريكا و دوستي با آمريكا يعني خيانت به مردم افغانستان، آيا دوستي و صلح با طالبان، يكجا و يك دل شدن با ايران و همگان و همراه شدن با پاكستاني كه سايه مان را با تير ميزند، ميتواند درد اين ملت را كم كند؟؟
آيا صلح با طالبان و برگشتن طالبان آزادي زنان و برابري شان با مردان را به خطر نمي اندازد؟؟
آيا تصور ميشود كه بعد از خروج كامل آمريكا، افغانستان بتواند با طالبان، ايران و پاكستان مقابله كند و باز هم طالبان برنگردند؟؟
