میراث های تاریخی افغانستان بارز ترین منابع برای بیان اصیل بودن افغانستان است.توسط میراث های تاریخی دریک کشور معدنیت ها و امپراتورها و قدامت آن به ما واضح میگردد.بنآ گفته میتوان که میراث های تاریخی بیانگر فرهنگ ،اخلاق ،عادات،و رسم ورواج یک کشور نیز است،که مردم از طریق آن مطلوبیت وجذابیت یک منطقه   و یا یک امپراطوری را ملاحظه نموده و به آن کشور ارزش و اهمیت زیادتری قائل میگردد.

 

اما میراث های تاریخی در افغانستان یگانه دستآوردی است که افغانستان در طول تاریخش داشته.چون همه گی میدانیم که افغانستان ازنگاه سیاست،امنیت،اقتصاد تا به حدی کمرنگ بوده بنآ باید در حفظ و انتقال میراث های تاریخی از یک نسل به نسل دیگر بیش از حد کوشش کرد و بهترین راه حفظ میراث های تاریخی عبارت از همان روشی است که  به شکل عنعنوی توسط مردم وبه  شکل قانونی توسط دولت نگهداری میشود.

بدبختانه باید تذکر کردکه آبدات وآثار تاریخی افغانستان در اثر اخلال امنیت مدت سه دهه جنگ ضربه ی شدید دیده حتی بسیاری از آثار تاریخی افغانستان از بین رفته و بارز ترین مثال آن مجسمه ی بودایی بامیان است که توسط مخالفین از بین رفت و بعداز اتمام بی امنیتی درافغانستان بار دیگر توسط دولت در سال1303 بازسازی شده اما باید به آن گفت: قدری که در اول ارزش داشت حالا ندارد ولی با آن هم از جمله آبدات تاریخی افغانستان بشمار میرود.

همینطور میتوان از قلعه اختیارالدین یا ارگ هرات نام برد که به اثر جنگ ها به یک مخروبه مبدل گردیده بود و دوباره توسط ارگان حفظ و بازسازی میراث های تاریخی بهره برداری  گردیده ، وصدها میراث میراث دیگر نیز از بین رفت مانند قصر دارالآمان وغیره... که تنها دلیل آن بی توجهی دولت در هنگام جنگهای سه دهه بوده است.

باوجود این همه این آبدات پایه اساسی اقتصاد افغانستان را نیز تشکیل داده اند که از طریق توریست های خارجی،عکاسان و غیره... توجه کشورهای خارج را جلب کرده و باعث میشود که سرمایه گذاری های زیاد بالای آن صورت گیرد و زیاد ترین آثاری که در افغانستان بجا مانده مربوط به دوره  اسلامی ،کوشانیان  و یونان باختر میباشد که این مدنیت ها به ساختن مجسمه وظروف و مسکوکات علاقه داشتند.خلص اینکه وظیفه تمام مردم است که به ارزش میراث تاریخی پی برده و از آن همانند کشور های دیگر معیاری محافظت کنیم.