من مالیات می دهم

تو مالیات می دهی

ما مالیات می دهیم

اما

ناتو مالیات نمی دهد!

 

 

رفتم تا معاش عقب افتاده ی دو ماهم را از مسوول مالی دفتر بگیرم. بعد از حساب و کتاب دیدم مقداری از پول معاشم کم کرده است. پرسیدم چرا؟ گفت: به خاطر مالیات! تو چطور خبر نداری ؟ اگر مالیات ندهیم دولت جریمه می کند.

واقعیتش تعجب کردم. چند فیصد ازین معاش اندک به حساب مالیات کسر شد.اما این باعث شد که به جستجو بپردازم . در صدر خبرهای مربوط به مسله ی مالیات یک مسله بیشتر جلب توجه می کرد و آن این بود که تعداد بیشماری از انجو ها و نهاد های خارجی به دولت افغانستان مالیات نمی دهند. آمار ها نشان می دهد که هم اکنون 1600 موسسه داخلی و بین المللی در افغانستان فعالیت دارند که از این جمله صرف دوصد و پنجاه موسسه به دولت مالیه می دهند. گفته می شود بخش اعظم نها د های خارجی که از پرداخت مالیات امتناع می کنند از موسسات وابسته به "یو اس ای آی دی" یا اداره انکشاف بین المللی ایالات متحده امریکا هستند. اما در صدر این فهرست، ناتو و آیساف جای دارند. براساس اطلاعات برگرفته شده از نشریات آمریکایی بخش های عمده ی پروژه های نیروهای ناتو و آیساف توسط کمپنی های بزرگ امریکایی( یعنی بخش خصوصی) اجرا می شود. دولت ایلات متحده امریکا فعالیت نیروهایش در افغانستان و عراق را به بخش های مختلف تقسیم کرده است  که در حقیقت هر بخش را یکی از مجموعه کمپنی های امریکایی  اجرا می کند. این تنها شامل لوژستیک نمی شود.

این کمپنی ها گاهی تمامی مراحل پروژره اجرا می کنند. بدیهی ست که این همه کار بدون واردات ابزار کار، مواد خام، و نیروهای انسانی متخصص ممکن نیست. امی گودمن ژورنالیست مشهور امریکایی در تلویزیون "و اینک دمکراسی"، در گزارشی پیرامون امریکا بعد از یازده سپتامبر زیر عنوان "اکثریت خاموش" براساس اسناد معتبر افشا می کند که جنگ در افغانستان و عراق در حقیقت به نفع چندین شرکت بزرگ امریکایی نزدیک به خانواده جورج بوش رییس جمهور اسبق ایلات متحده امریکا تمام شده است که قرار داد های با ارقمی سرسام آور( بیش از 500 ملیون دلار) با دولت امضا کرده و این پروژه هارا به پیش می برند. شرکت های بزرگی که اعانه های زیاد برای پیروزی خانواده بوش در انتخابات و سنا صرف کردند وهمزمان با آغاز جنگ در افغانستان وعراق فرصت مناسبی بود تا آنان که مدیون شده بودند، ادای دین کنند. امی گودمن فهرستی از این شرکت هارا با جزییات در آمد های شان در افغانستان عراق در گزارش "اکثریت خاموش" به نشر رسانده است. برای این شرکت ها بی نهایت مسرت بخش خواهد بود که در لباسی انسان دوستانه ملیون ها دالر را بدون پرداخت یک دلار مالیات به جیب بزنند.

جالب اینجاست که مقامات وزارت مالیه افغانستان با پررویی تمام اعلام می کنند که شمار زیادی از نهاد های بین المللی مالیات پرداخت نمی کنند. این مقامات در چنین وضعیتی از مردم تقاضا می کنند که مالیات خودرا پرداخت نمایند. آیا با چنین استراتژی ناقص و غیر انسانی ای فرار از مالیات توسط مردم امری طبیعی و عکس العملی به جا نیست.

چطور می شود یک مامور عادی دولت را که حدود 5 هزار افغانی معاش دارد مجبور به پرداخت مالیات کرد در حالی که کمپنی ها و نهاد های بزرگ بین المللی که زیر نام کمک به افغانستان ملیون ها دالر درآمد دارند، حتا یک افغانی هم مالیه پرداخت نمی کنند؟

من مالیاتم را پرداخت کردم. می توانست این اتفاق در زنده گی من یادآور چیزی مهم باشد. می توانست در من این احساس را به وجود بیاورد که در شگوفایی اقتصاد کشورت سهم گرفته ای. اما از لحظه ای که از معاش من برای مالیات کسر شد تا حالا حس تلخی مرا آزار می دهد. حس این که فرار از مالیات این نهاد های بین المللی  که توسط خود حاکمیت به آن مشروعیت داده شده است، سرمشقی شده است برای شماری از زورمندان در افغانستان. آگاه شدن از این مسله هر انسانی را به شدت زجر می دهد که شمار زیادی از کمپنی های داخلی وابسته به شخصیت های وابسته به دولت نیز با سرمشق گرفتن از نهاد های بین المللی، از مالیات فرار می کنند. و برخورد سلسله مراتب و غیر عادلانه دولت بار همه ی این مسله را مثل سایر مسایل به دوش مردمی انداخته است که به سختی نیاز های اولیه زنده گی خودرا فراهم کرده می توانند.

 مسعود حسن زاده