انسان وجوبه كاينات موجود ناشناخته شده كه خلقتش مظهر بزرگ از مظاهر قدرت هاي ذات الله تعالي است

خلقت اين مخلوق شرافت  مند عبث وبهوده نيست بلكه داري هدف عالي ومقصد پاكيزه اي است .فطرتآ در ذهن انسان بطور طبعي سه اختلاج مي نمايد:

1 از كجا آمده اي؟

2. براي چي آماه اي ؟

3. وبه كجا ميروي ؟

شريعت انسان ساز اسلام جواب هرسه سوال را ارايه فرموده است

.

از عرصه نابودي آماده ام براي  عبادت وتعظيم پروردگار وبسوي محل رضايت خداي خود كه همانا همان بهشت برين است .ميروم پس بايد فهميد مه هدف خلقت انسان معرفت وعبادت پروردگار است يعني اينكه انسان در روشنائي دين بخورد، بنوشد،بپوشد،برخورد درست با مردم وروابط بر قرار نمايد .

هدايات دين در تمام عرصه هاي زندگي اش مشاهده شود و در برابر حكم تكويني وشريحي  خداوند متعال از  قلب پاك تسليم باشد

هر انسان در نزذ خداوند بزرگ جایگاه خاص خود را دارد

مثل پیامبران ما که آنها در نزد خداوند جایگاه خاصی دارن هر انسان به اندازه بزرگی و اعظیمت دران از خداوند همه انسان ها را به یک نظر میبیند چرا که هیچ انسانی از یک انسان دیگیری دارای اعضایی ذیاتر نیست همه انسان ها یکسان خلق شدن و همه یک روز میمیرنم وباز دوباره زنده میشوند پس تا میتوانیم به عبادت خدا مشفول باشیم وخدا  راهیچ گاه از یاد نبریم

..