اعتمادبه نفس یکی از راههای است که انسان ره به قله های رفیع وکامیابی میرساند.

اعتمادبه نفس یعنی خودباوری

اعتماد به نفس یعنی داشتن اطمینان کامل برخودواستعدادوالای ما 

اعتمادبه نفس یعنی کلید کامیابی

یکی از ارمزهای موفقیت نسانها همانااعتمادبه نفس واقعی میباشد اعتماد به نفس انسان را درهمه عرصه هاودر همه ادوار پیروز نگهمیدارد. این پدیده به عنوان بزرگترین پشتیبان انسان ها میباشد این را کسانی درک میکنند ومی دانند که اعتماد به نفس وخودشان زیاداست . درپهلوی اعتماد به نفس پدیده ای دیگری وجود داردکه انسانها آنرا استرس مینامند استرس یک حالت روحی خودبه خودی وبدون مهار است

ودر بسا حالات استرس یک ضعف بالایی رانشان میدهداما به گفته بعضی میتوان استرس را باسه نفس عمیق دفع کرد.اما انسان باید درهمه حالات به خود باورداشت .واما اجازه ندهیم که دیگران روحیه مارا به افکار تارک شان تضعیف بسازندآنها حسددارند اجازه ندهیم استعدادوتوانایی مارا دست کم بزنند.

یعنی هیچکس از خلاقیت واستعدادوتوانایی درونی کسی دیگه باخبرنمیباشد ودرک هم نمیکند  واین پدیده است که توسط خودانسان احساس مسشود وارزش آن بالا میرود

.

تجربه از خودم:

روزی درجمعی از بزرگان وجوانان تست گوینده گی داشتم آن طوری بود که اگر توانستم وموفق شدم باید یک پست را اجرای وظیفه کنم وبه همیش گوینده آنجاباشم وقتی با رقیبای خودبا یک اطمینان خاص درسالون داخل شدم ...واما جثه ام نسبت به رقیبم ضعیفتر بود ام استعدادم....................

در همان جمع یکی از داکتر صاحبان بود که گفت این دختر ازین کارها عاجزاست . اما بعدازاندک زمانی تست منو رقیبایم شروع شد. همه دست به دهان به سویم نگاه میکدند

.

این امتحان ما چهارساعت بود . منتظر نتیجه بودیم وهمه حیران زده ........

ومجبورشدند نتیجه را هفته بعداعلان کنند هفته بعد هم درهمان محفل منو همان همراهم گوینده گی میکردیم .همه به رقیب پهلوی مه میگفتند  خودتی فقط خودت

..........

اما به من هیچ تاثیری نداشت بخاطربسرم بیش ازحد اعتماد داشتم  وقتی ریس به پشت میز یاسکوی خطابه رفت واعلان نمودکه عزیزان همان کاری شد که فکرش را نداشتیم اما توقع ما چنین بود دراین تست وامتحان سرشار ازدشواری ها فرد وگوینده موفق خودرا اعلان میکنیم  واما قبل ازهمه بگویم وقتی انمش را میبرم با بردن نامش جزعی از تیم هیت ریسه ما میشود که برالیش وظیفه بزرگی داده میشود که ممنشی ،وانانسر محافل ما میشود. در جریان همین سخنان بود که همه به طرف ما میدیدند که یکبار به صدایی بلند ریس گفت به افتخار ابر گوینده ما .........پرستو رحمانی..............با بردن نام من آنقدربسرهمه تاثیر کرد که چشم های شان بسته شد ودوباره باز شد .اما من از اول راحت میدانستم که خودم استم

درهر موقفی که فقط به زبان آوردم به فضل ویاری خدای نازم وپدر بزرگوارم به آن نایل آمدم .ومورد توجه همگان وبزرگان ذقرار گرفتم  این همه حاصل همان اعتماد به نفس من بوده است

ویک تن از دوستان که اعتماد به نفس داش کم بود میگفت: حاضرهستم هزار دره  بخورم اما ذبه پشت میز سکوی خطابه نروم اما من میگویم حاضر استم هزار دره بخورم تا بروم پشت میز سکوی سخنرانی وبه هفتاد دره پاین نشوم

..................

چقدر زیباست این همه اعتماد به نفس