زنـدگی با طبیعت زیبایش كوتاه اما زیباست و ارزش شاد بودن و شاد زیستن را دارد. هر دوره عمر طعم شیرین منحصر به خودش را به مشام ما انسان ها میرساند و یكی از گران بها ترین دوره هایش جوانی است كه قیمت اش را میتوان در بی قیمتی قلمزد كرد. جوانی یگانه گلیست كه كه در باغ عمر، نظیرش نیست و این گل آنچنان می شگفد كه بویش را در هیچ گل دیگرِ باغستان زندكی نمیتوان جستجو كرد.
هر دوره عمر مملو از یادگار ها و خاطره هاست، دوره جوانی هم خاطره هایی دارد. بعضی خاطره ها شیرین و بعضی هم زشت می نمایند. خاطره های شیرین زندگی بسیار اند حتی میتوان بد ترین لحظه را هم شاد ساخت، اما پدیده هایی هستند كه حتی با خود فریبی هم نمی توان لحظه ها را با بودن آنها شاد ساخت.
یكی از این پدیده های خشن در تمام دوره های عمر به خصوص در جوانی، فقر و بیكاری است، كه میتواند ایام آفتابی دوران جوانی را بر گروه های سنی تازه نفس و پر از هزاران امید تاریك و تیره سازد و تك شاخه امید آنها را برچیده و آنها را از پرواز بر قلعه های پیشرفت در عرصه های مختلف زندگی باز دارد.
زمانی فقر و بیكاری باعث مُردن آرمان ها و آرزو های اكثر افراد طبقه جوان گردد پس عقده های جدید در آنها شكل میگیرند كه این عقده ها میتوانند به اشكال گوناگون از وجود آنها بیرون شود. كه این این عقده ها آنچنان معضله هایی را در سطح جامعه خلق میكنند كه حتی بزرگترین قدرت ها را به چالش میكشد كه جامعه فعلی ما هم از اینگونه معضله های خلق شده از ریشه فقر و بیكاری عاری نمانده است.
جوانی زمینه ی خوبی برای نهان ساختن استعداد های درونی افراد است چون در این زمان افراد با یك نیروی قوی و اراده راسخ به زندگی مینگرند و با استفاده از تسهیلات موجود زمینه های رشد وسیعتر خود را با كمك جامعه و دیگران فراهم میكنند، و این دقیق زمانیست كه جامعه باید در برداشتن گام های نخست با جوانان یاری كند و آنها را به هدف اصلی شان هدایت كرده و زمینه ی ابتدایی برای رسیدن به اهداف شان را فراهم نماید كه این مرحله برای رشد جامعه بشری پایه اساسی محسوب میگردد.
زمانی كه جامعه زمینه ی رشد مقدماتی را برای جوانان فراهم كرده نتوانست آنها مجبور اند برای پیشبرد امور زنــــدگی(معیشت) خود كار كنند تا به مصارف انكار ناپذیر زندگی روزمره رسیدگی بتوانند. اما سوال اینجا پیدا میشود كه ( وقتی زمینه ی كاری مهیا نباشد، جوانان چگونه میتوانند مصارف ابتدایی زندگی شان را تهیه نمایند؟)
شاید اكثر جرم و جنایت از همین جا منشاء میگیرد كه فغان جوانان از تنگ دستی و نبود كار اوج گرفته و كسی به داد شان نمی رسد جز انجام هر عمل مشروع و یا نامشروع برای پیشبرد زندگی و نجات از هلاكت.
اكثر جوامع بشری در كشور های جهان سوم با مشكل جدی فقر و بیكاری روبرو هستند، چون نیروی اصلی طبقاتی یك جامعه را جوانان تشكیل میدهند بناءً جوانان بیشتر از همه از این دو پدیده آسیب پذیر اند. به گونه مثال در كشور ما جوانانی كه به مواد مخدر رو آورده اند، كسانی كه به علت فقر از نعمت سواد بی بهره مانده اند و به كار های شاقه مجبوراً پرداخته اند، آنانی كه استعداد های فوق العاده در وجود شان پنهان است اما زمینه ی آشكارا شدن آنرا ندارند و پامال گشته اند، آنانی كه به علت نبود شرایط كاری مناسب و نبود زمینه تعلیم و تحصیل با زندگی خود قمار میزنند و خود را در آغوش خطر می اندازند تا اندك از طعم خوش زندگی بچشند و همچنان ده ها مورد دیگر كه اساس همه ی آنها بر میگردد به فقر و بیكاری كه از یكی از محرك های اصلی چنین حقایق در جامعه است.
مقابله با فقر و بیكاری در نزد جوانان آنقدر هم ساده به نظر نمی رسد كه بتوان با چند كلمه آنرا خلاصه كرد، بل مبارزه با فقر و بیكاری، راه كار هایی را نیاز دارد جدی، دراز مدت و همه شمول.
ازنكات كلیدی كه در یك جامعه برای كاهش میزان فقر و بیكاری از طرف دولت مردان و اعم ملت باید در نظر گرفته شود، میتوان به موارد برجسته ی زیرین اشاره نمود.
* افزایش ظرفیت جزب جوانان در امتحانات كانكور برای جلوگیری از تعدد افراد بدون تحصیلات عالی و افراد بیكار.
* فراهم نمودن زمینه رقابت سالم و شفاف در اشتغال به وظایف.
* نهان ساختن استعداد های پنهان و نهفته ی جوانان با تشویق نمودن و رشد دادن آنها در موارد افكار بلند ذهنی شان.
* فراهم كردن شرایط كاری سالم و متعدد از طرف حكومت برای جوانان، تا اینكه بتوانند مصارف زندگی و تعلیم و تحصیل خود را به وجه احسن كمایی كنند.
* تشویق و حمایه جوانان از طرف خانواده ها و جامعه در عرصه كسب تعلیم و رسیدن به درجات بلند.
* كسب پروژه های كاری و ایجاد فابریكه های تولیدی از طرف نهاد های دولتی و خصوصی، كه این مورد میتواند هم به مرجع ایجاد گر فابریكه سود برساند و هم به جوانان زمینه كاری را مساعد ساخته و باعث رشد صنایع و تولیدات داخلی میگردد.
نويسنده: حامد پيمانی
