آن مسلمانی که ایمان را در قلبش ودیدار خدا را در روح اش وهر روز را به یاد خدا آغاز وبه انجام برساند عملی کردن به آن کلماتی که در قرآن تلاوت میکند آن مرگی که هرلحظه چشمانش را فرا گرفته ,هر شبانه روزی که پنج بار به پیشگاه الله دست تسلیم را بلند کرده وسر به سجده میگذارد .از آن خلوت های که صرف راز ونیاز با خدا میکند ,آن شب های تاریکی که با نزدیک بودن با خدا روز میکند ,وهر گاه دروازه های امید را بروی  خود بسته می بیند با ارتباط با خدا آن را باز میکند وآن عقده ها کینه ها آه وحسرت مانده در دلش را تنها به او میگوید وراه حل مشکلش را فقط خداوند را میداند وآن لبخند زیبا یش را به گفتن اینکه به راستی خداوند تمام درد دلت را شنیده وچه زیبا به تو کمک میکند . آن شعله های آتش جهنم را که هر لحظه از آن خود میداند

وآن چشمان زیبای بهشتی را غرق در آب میسازد به آن اندک اشتباهی که از شرمندگی سر به آسمان بلند کرده نمی تواند که چگونه با خدا حرف بزند آن دلپوری که از این دنیا دارد با بیان با خدا آن را خالی میکند و با وجودیکه شاید طلوع آفتاب همه روزه خودش است باز هم خود را از عذاب قبر فکر میکند واز ترازوی میزان آخرت در حراس است که چه گناهای را کرده است . پس به همه آشکار است که او لیاقت این قسم یک بنده را بدون شک دارد ؛(واوست که میخنداند ومی گریاند واوست که میمیراند وزنده میکند واوست که دو نوع می آفریند از نر وماده از نطفه که در رحم زنان ریخته میشود وآخرت هم از آن اوست ):سوره نجم