زندگی نعمت خداوند به بندگانش در روی زمین است و خوبی های فراوانی را در خود جاه داده است که آنها میتوانند متناسب با احوال خود از آنها استفاده کنند. انسانهای زندگی بهتر و راحت تری دارند که در مهارت درست استفاده کردن از خوبی های و نعمت های فراهم شده را داشته باشند.

اما زندگی همیشه به همین ترتیب خوشایند و لذت بخش نیست که انسان به تصمیم خود زندگی کند. بلکه بعضی عامل ها در زندگی اتفاق می افتد که آنرا از مسیر خوب آن منحرف کرده و به سوی مصیبت و ناخوش آیندی رهنمون میکند که هرگز انسان در حالت عادی و بهوش کامل راضی به چنین شرایطی نیست. این بیش از آنکه به خواست انسان صورت گیرد, جبریست که زاده شرایط ناسالم و مختل روحی و روانی فرد می باشد.

نگرانی یکی از این موارد است که تقریبن در زندگی همه مردم جهان به شکلی وجود دارد. این نگرانی نسبت به پدیده های زندگی سبب فشار روحی میگردد که زندگی را از مسیر اصلی آن خارج کرده, تصمیم گیری را برای فرد دشوار میگرداند و انسان را دچار آشفته حالی میکند و کار را به جای مرساند که دیگر او قادر به گرفتن تصمیم های عادی زندگی خود نیست و همیشه خود را تحت فاشر قوه درونی احساس میکند که مانع انجام حتا کارهای روزمره او میگردد.

توجه به یک موضوع به اندازه لازم آن ضروری است تا ما از هدفها و مقصد خود در زندگی دور نرفته و یا با بی توجهی به آنها دچار تنبلی و ایستایی نگردیم. اما زمانیکه این نگرانی به موضوع بیش از حد میگردد, سبب میشود تا دچار نوعی سردرگمی در زندگی خود شده و نه تنها از هدفها و طرح های بلند مدت خود غافل شویم, بلکه زندگی روزانه ما نیز دچار اخلال و بی نظمی میگردد و حتا در شرایط پیشرفته سلامت روحی, روانی و جسمی ما را تهدید میکند و ممکن است که به یک بیماری تمام عیار تبدیل شود که درمان آن خیلی دشوار خواهد بود.

انسانها همیشه در زندگی خود شاهد پدیده ها و مشکلات خواهند بود که در حل آن ناتوان اند یا در گذشته شکست آن را چشیده اند, چنین شکست های در زندگی همه افراد وجود دارد و در روند طبیعی زندگی کاملن یک پدیده طبیعی می باشد. پس فراموش شان کنید و اجازه ندهید که شکست های گذشته زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد و سبب شکست های آینده تان گردد, بلکه با درایت باید واقعیت های زندگی را پذیرفت و اجازه نداد که سلامت روحی و روانی ما در گروه گذشته بماند و هر آن تهدیدی برای حال و آینده ما گردد.