روی آوردن به روی دیگران

Posted on at



در افغانستان اکثر مردم وقتی که به فقر و تنگدستی روبرو می شوند بدون اینکه تلاش کنند و کار کنند و زمینه کار را در خود افغانستان مهیا سازند روی می آورند به کشور های بیگانه که این خود باعث فقر کشور شان می شود چون اگر در افغانستان کار کنند زحمت بکشند و یک تعدادی با هم متحد شوند با هم یکجا فابریکات را بسازند .

زمینه کار را ایجاد کنند در ضمن این می توانند به کار های دیگر بپردازند که هم به خود و هم به دیگران زمینه کار را مهیا ساخته زنده گی خود شان هم خوب و همچنان کمک برای اشخاص مستحق کمک می شوند با این کار کشور از حالت فقیری و درمانده گی در آمده و یک کشور در حالت پیشرفت خواهد بود .
افغانستان کشوریست که دارای کوه های زیاد ، معادن فراوان ، زمین های زراعتی و همچنان مکانیست برای پرورش طیور و حیوانات اهلی که این خود زمینه کار سازی را برای مردمش آماده نموده و منتظر این است که مردمش دست به کار شوند

و از این فرصت های مناسب و خوب به نفع خویش استفاده کنند و کشور شان را به سوی شکوه و ترقی سوق دهند و گر این چنین شود مطمئنا افغانستان یکی از کشور های مترقی و پیشرفته به حساب می آید و از جمله کشور های عمده صادراتی بشمار خواهد رفت .
اما متاسفانه که تعداد از مردم از این همه منافع روی گشتانده و به طرف دیگر روان اند به کشور های بیگانه روی می برند در این زمینه مصرف زیاد می کنند تا به کشور خواسته شان جای گزین شوند و در آن جا کار و فعالیت می کنند و دور از اقوام و خویشاوندان شان در صورت که این مصرف ، کار و فعالیت شان در خود افغانستان باشد وضع اقتصادی شان هم بهتر و همچنان افغانستان وضیعت بهتر خواهد داشت .
از همه بد تر این که یک تعداد مردم بطور غیر قانونی و قاچاقی و بطور مخفی و از راهای غیر قانونی وارد کشور های دیگر می شوند و در این راه درامد زنده گی خود را مصرف می کنند تا به مقصد شان برسند و غافل از این که امکان دارد گیر بیایند و دستگیر شوند و از حالت که داشتند بدتر شوند این است سر انجام غفلتکاری .پس بیاید دست به دست هم داده و خود در آباد سازی کشور خویش سهیم سازیم و
نگذاریم دیگران در امور کشور ما دخالت کنند و از ضعف ما استفاده کنند و از منابع نهفته در کشور ما به نفع خویش استفاده کنند چون این ما هستیم که می توانیم کشورخود را بسازیم نه دیگران دست کمک از دیگران بکشیم و خود در پیشرفت و ترقی کشور خود بیندیشیم
پس بیاید آستین دست ها را برزده و از همین حالا خود ما در امور کشور خود بیندشیم و افغانستان را به قله های بلند پیشرفت ، ترقی و شکوه و جلال برسانیم امید بر این که روزی افغانستان چون پرنده آزاد در بلندی های آسمان به پرواز در آید 

.
خیلی ها گفتند و ما شنیدیم اما عملی ندیدیم به گفته ها و سخنان دیگران نمی شود بر خیزیم خود ما کار عمل را در میدان بگذاریم تا دیگران بدانند ما افقان هستیم زنده باد افغانستان .
نویسنده گیتی سحا



About the author

160