بنام آنکه آموخت به آدمی توسط قلم آـنچه را که نمیدانست وآنرا اشرف مخلوقات خویش قرار داد ونعمت های فراوانی را در اختیارش گذاشت به او عقل وفهم داد تا  از آن نعمت ها به درستی و برای بقای خویش استفاده کند پس بر بنده است تاشکر گذار این نعمات الهی باشد نه اینکه تنها برزبان بگوید که شکر دارم باید بادل وجان حساس کند نه اینکه برنعمت های بزرگ شکر گزار باشد باید به چیز های کم وکوچک شکر گزار خداوند(ج) باشد ونه تنها شکر گذار خداوند بلکه اگر بنده های خداوند برای انسان کاری را انجام میدهند ویاکمکی میکنند باید سپاس گذار آنها باشیم چرا که رضای خداوند(ج) در این است اما متاسفانه یکی از صفات بد انسان ها که در قرآنکریم ذکر شده است همانا طقیان گری وناسپاسی انسان است خداوند باعظمت هیچ نیازی به شکرگذاری بنده های خود ندارد اما باشکرنمودن در مقابل هرآن نعمتی که خداوند به ما عطانموده واحساس خوب داشتن در زندگی باعث میشود برهرآنچه که داریم افزوده شود حتی که تعدادی زیادی از فیلسوفان ودانشمندان معاصر باتجربه ثابت نموده اند داشتن احساس خوب در زندگی وشکر نمودن باعث بهتر شدن زندگی مان میشود اگر در سایر ادیان نظری بیاندازیم میبینیم که یکی از مهمترین بخش عبادت مسیحی هارا شکر گذاری تشکیل میدهد وبالاخره چه زیباست وقتی کسی برایمان کوچکترین کاری را انجام بدهد ازاوتشکرکنیم

.