عید آمد و عید آمد یاری که رمید آمد
عیدانه فراوان شد تا باد چنین بادا
عیدی سعید و فرخنده آمد و با گام گذاری اش دلهای مومنان بسیار را قرین شادی و مسرت خویش ساخت و لبخندی شیرین و زیبا را برا لبان ایشان شگوفا گشتاند و غم و اندوه چهره آنان را با خود زدود و برد . همه چیز را نو و تازه گشتاند , طوری که به هر سو و کنار بنگریم بشارت آمدنش را مژده خواهد داد , که عید آمده !
اگر بپرسیم کدامین عید است این عید بزرگ؟
جواب خواهیم شنید : که عید سعید قربان است . دومین جشن بزرگ ما مسلمین است که برای آمدنش لحظه شماری می نمودیم .عیدی است که هر یک از مسلمینی که توانش را داشت برایش آمادگی می گیرد ,البته برای برگزاری اش امادگی می گیرد .
در چنین روز بزرگی سالها قبل در گذری از زمان پیامبری از فرستاده گان خالق مان فرزند و جگر گوشه ئ خویش را به قربانگاه برد , تا وی را در راه رضای خداوند خویش و با دستور و فرمان آن لایزال قربانی یا ذبح نماید , اما باز هم آن خدای بزرگ بود که در آخرین لحظه گوسفندی را به جای طفل فرستاد و به این طریق بود که رسولی بزرگ از امتحانی سخت و دشوار کامیاب و سربلند بیرون امد .
انسانی خواست تا فرزندش را برای پروردگار خویش قربانی نماید ؛اما امروزه در چنین روز بزرگی مسلمان امروزی خود را ناتوان از خریداری قربانی اندک محسوب می کند و از زیر بار مسئولیتش شانه خالی می نماید و به سادگی در جمله ای کوچک , " توان اقتصادی قربانی کردن را نداریم
". مثلا اگر قرار می بود فرزندانشان را قربانی می نمودند آنگاه چه می شد !
زندگی آنقدر سخت نیست که ما تصورش را می کنیم ,خدایی مهربان تر از هر کس را با خود داریم ,خدایی که بدون هیچ توقعی دل شادمان می کند .با آوردن همچون عیدی بزرگ بر دل شکتسته گان شادی می آفریند .همگی صرف نظر از اینکه شاید در دل کینه و کدورتی دارند ,بیرون می شوند و یکدیگر را در آغوش می کشند وشادمانی می کنند .
کاش بتوانیم هر روز از این زندگی مان را مبدل به عید سازیم وبتوانیم شکرش را به جای آریم .
