خیال پردازی از زمانهای قدیم در فکر انسان وجود داشته است، و ریشه ای تاریخی دارد. بسیاری از انسانها با کشیدن تصاویر خیالی موضوعاتی را که در تصورات خود میپرورانده اند به تصویر می آورند و بسیاری از انسانهای زمان قدیم بدنبال این بودند تا بتوانند پرواز کنند و با کشیدن انسانهای بالدار بر روی دیوارها علاقه خود را به این کار نشان میدادند و به نوعی خیالپردازی میکردند.
البته مبحث خیال پردازی به این جا تمام نمیشود، بسیاری به این خاطر به خیال پردازی روی می آورند که به هدفی که دارند نمی توانند برسند بنا شروع به تصورات و توهمات در آن مورد میکردند تا از این طریق بتوانند به چیزی که ندارند برسند، فقر و نداشتن پول خودش انسانهای فقیر را خیال باف میکند، چیزی که آنها به آن فکر میکنند این است که چگونه مانند یک انسان پولدار زندگی کنند، پولدار بودن نوعی خیال بافی برایشان میشود و مدام به توهم در این مورد می پردازند.
بحرحال خیال بافی امری طبیعی در انسان می باشد که بنوعی باعث آسوده گی خاطر فرد می شود، وقتی کسی خیال بافی میکند تصوراتی را که در ذهن خود می پروراند همگی به وی حس داشتن چیزی و متفاوت از انچه هست میدهد، این حسی خوب و دوست داشتنی است هر فردی در طول زندگی خود بارها خیالبافی را تجربه کرده است.
