وطندوستی نشانه یی از وفاداری است.وطن ما در حقیقت  زادگاه ماست.هر کسی در مورد وطنش بخواهد بحث کند در  نخستکوهها،دریاها، ودر کل طبیعت وطنش پیشرویش ظاهر میشود.و این موضوع زمانی به فکر یک شخص میرسد که ان شخص یا انسان وطندوست  باشد.درجات وطندوستی در انسانها متفاوت است طوریکه بعضی وطنشانرا دیوانه وار دوست دارند.بعضی در یک محدوده یی وطنپرست اند وحتی بعضی اشخاص هم وجود دارند که نسبت به وطنشان بی عاطفه و بی مسولیت اند .

کسانی که به وطن شان ارزش زیادی قایل اند کوشش میکنند تا زمینه را برای پیشرفت ان کشور مساعد نمایند.حضرت محمد صلی  الله  علیه وسلم میفرماید:وطندوستی نشانه یی از وفاداریست.این به این معناست کسی که یک مسلمان واقعی است باید احساس وطندوستی را در روانش داشته باشد.وهرگز نباید اقدام به کاری را نماید تا باعث ورشکستگی  وبدنامی کشورش شود. هرکجایی که باشیم،هرکاری را که انجام دهیم نباید نسبت وطن مان بی احساس و بی تفاوت باشیم.وطن دوستی از عشق و علاقه به زنده گی و جامعه یک فرد اغاز میشود.پیشرفت و ترقی یک جامعه از افرادش منشا میگیرد.

اگر بخواهیم  یک چند روزی را که زنده هستیم به ارامی واسوده گی زنده گی کنیم  نخست باید محل زنده گی خویش را اباد سازیم وبخاطر رسیدن به این ارزو باید از خود مان شروع کنیم بعد این عشق وعلاقه را به دیگر وطنداران خود انتقال دهیم.اگر وطن خود را دوست دارید اول خودتان را به پیشرفت نایل کنید.چطور؟طوریکه باید نخست علم وتحصیل خویش را به درجات بالا برسانیم تا بتوانیم توسط علم و دانش خود به وطن مان خدمت کنیم.

زنده گی ما در وطن ما اغاز میشود ودر همین وطن ما ختم میشود بنا باید قدر و طن خود را بدانیم طوریکه میدانیم استرالیا همه افغانها را جواب داده است که هر گز اینجا وطن تان نخواهد شد وبا امدن به اینجا نمیتوانید مستقر شوید و همین طور هرجایی را که  در نظر بگیریم به درد افغانهای عزیز ما نخواهد خورد.حتی افغانهایی که برای تداوی به کشور های بیگانه میروند تا زمانی که بر میگردند ان چند روز بالای شان چند سال طول میکشد این به این معناست تنها جایی که ما در ان احساس راحتی میکنیم وطن ما است.

افغانهایی که از وطن خویش به کشور های اروپایی وامریکایی رفته اند اکثر شان در خیمه ها و نزدیک کثافت دانی زنده گی میکنند یعنی دولت ان کشور ها به انها توجهی نکرده است  پس ما ازین این نتیجه را میگیریم که به جز وطن خود مان دیگر هیچ کشوری به فکر ما نیست .حتی بعضی از هموطنان ما با مستقر شدن به کشور های خارجی دین خود را فراموش کرده اند  .حال به این سوال جواب دهید :پس این کشور های خارج به ما چه نفعی دارد که وطن خود را ترک کنیم ؟


پس بیایید برای خوبی ها و  قرار دادن کشور مان در صف کشور های پیشرفته ورهبری کردن جامعه مان بسوی ترقی و ابادی با هم متحد شویم و با هم کار کنیم...