جواب واضح است که کاملآ خیر!چون روزی نبوده که همه مردم افغانستان از صبح تاشام به صلح وآرامش بسر ببرند.وصدای کدام انفجار وانتحار را نشنوند.واز گوشه وکنار این ملت فریاد مادروپدر افغان بالا نشود. که این وضعیت مردم مارا روز به روز بیشتر به ستوء آورده و فریاد آنها را بلند ساخته است. همه را نگران وپریشان نموده است.این است که داشتن زندگی پر از صلح وآرامش به دل های افغانها به یک آرزوی بزرگ مبدل شده است.
اینکه چرا افغانستان تا کنون نتوانسته یک امنیت باثبات ومناسبی را داشته باشدچندین دلیل وجود دارد!که از مهمترین آنها بیسوادی ،فقراقتصادی و بیکاری مردم افغانستان است که بیکاری وفقر اقتصادی بزرگترین چالش امنی در افغانستان شناخته شده است.چون تقریبآ شصت فیصد مردم افغان دراین اواخر از فقر اقتصادی وبیکاری بسیار زیاد رنج میبرند.وبخصوص کسانی که بیسواد هستند وبه کار های روز مزدوری مصروف بودند در این اواخر هیچ خبری از کاروغریبی نیست وهمه روزه تعدادی بیشماری از کارگران بر سر گذرها چشم به راه این هستند
که بلکی کسی بیاید وآنها رابه کار ببرد اما افسوس!بدون یافتن کار ودست خالی پس بطرف خانه میرونددر حالی که فامیل هم به خانه منتظر آمدن برادر یا پدر خویش اند به امید اینکه کاری پیدا کرده باشند وبالقمه نانی به خانه برگردند. اما زمانی که میبینند که بادست خالی افسرده وغمگین به خانه میآیند این حالت اعضای فامیل رانیز واقعآ جگر خون و پریشان میسازد.
این جاست که مجبور به انجام کارهای خلاف میشوند. وباعث ناامنی در کشور میگردند. وبا دشمنان و مخالفین دولت یکجاشده تا بتوانند پول برای فامیل خود تهیه کنند.وحتی بعضی از آنها حاضر میشوند که خود را انتحار کنند.
که از این وضعیت نیز مخالفین دولت سوء استفاده کرده که در حقیقت یک فرصت خوبی را برای آنها مساعد میسازد تا از مردم بیچاره و فقر درانجام و ادامه دادن به امور ونفع خود شان استفاده کنند.
که در این جا وظیفه سرمایه داران و تجاران کشور ما است که زمینه کاررا برای این گونه افراد فراهم سازند. تا مردم ما مصروف کار و زندگی خویش باشند.وبرای آسایش وآرامی کشور دست بدست هم بدهند تاباشد که بتوانند با صلح وآرامش زندگی خود را بسر ببرند.
