همه ما با واژه رشوت آشنا هستیم و خوب می دانیم بر علاوه این که این اقدام از نگاه قانونی جرم محسوب می شود در دین مقدس ما نیز یک امر ناپسند است.
در دین مقدس اسلام رشوت دهنده و رشوت گیرنده هر دو مجرم اند برای این که کسی که رشوت می گیرد به خاطر منافع شخصی خود و با سواستفاده از موقفی که مردم برای سهولت کار خود در اختیار او گذاشته اند حق آن ها را زیر پا می کند و به دیگری می بخشد. اما کسی هم که رشوت می دهد باز به حق دیگران بی احترامی کرده است به این دلیل که او با پرداخت پول به یک مأمور دولت سبب شده است کار دیگران دیرتر انجام شود.
اما کسی که رشوت می دهد گناه دیگری نیز به گردن دارد او باعث می شود تا مأمورین فاسد چشم طمع به اموال مردم بدوزند و آن قدر کار آن ها را انجام ندهند تا مجبور به پرداخت رشوت شوند.
خوشبختانه کشور ما داری یک قانون خوب و فراگیر است همه مردم وظیفه دارند از قوانین کشور خود آگاهی داشته باشند اگر کار قانونی ما در یک اداره دولتی انجام نمی شود ما باید به جای پرداخت رشوت به مراجع قانونی مراجعه کنیم و از مأمور فاسد شکایت کنیم تا برعلاوه این که کار خود ما انجام شود سبب شویم تا با برخورد قانونی با مأمور متخلف برای دیگر هم وطنان ما نیز سهولت ایجاد شود.
مردم باید بدانند که اگر آن ها رشوت ندهند ممکن است برای چند بار کارشان دیرتر انجام شود اما برای خود زمینه آیندۀ خوب را می سازند و باعث می شوند دیگر نام کشورشان در صدر فهرست کشورهای آلوده به فساد اداری نباشد.
ریشه کنی فساد بدون مشارکت همه مردم و همکاری دولت غیر ممکن است. دولت به تنهایی نمی تواند با فساد اداری مبارزه کند چرا که سروکار بسیاری از مأمورین فاسد با مردم است و این مردم اند که باید صدای خود را بلند کنند و مفسدین را به مراجع قانونی معرفی کنند.
گرفتن رشوت عملی مانند دزدی محسوب می شود به این دلیل که تو مالی را که حق تو نیست از دیگران ربوده یی و حتی بدتر از آن از جایگاه یک خدمتکار به مردم این عمل را انجام داده یی و از اعتمادی که دولت به تو کرده است سو استفاده نموده یی.
نویسنده: خان آقا فیضی
