تمام عمرم را به فریب و دروغ گفتن گذراندم حتی به خدای خویش نیز دروغ گفتم اما او یک بارهم به خاطردروغ هایم مرا

مورد سرزنش وتنبیه قرار نداد درحالیکه او آنقدر قدرتمند است

 

 که با گفتن کلمه( کن فیو کن) دنیای به این بزرگی و مخلوقاتی

به این زیبای آفرید                                                                                             میدانم که میتوانست باقدرتش مرا ویران کند اما من را رسوا نساخت و مرا مورد قضاوتش قرارنداد هردلیلی برای کارهیم گفتم پذیرفت  هر چه تقاضا کردم برایم عطا کرد هنگامیکه خسته وافسرده بودم او را خواندم همزارم گردید ومن راهمچون گل زیبای آفرید ودر اوج مشکلات یاریم کرد

 

اما.

من چه کردم؟

هیچ

آنگونه که او میخواست نبودم همیشه میخواستم سرنوشت را به میل

 

خودم رقم بزنم وعده هایش را فقط میشنیدم اعتقادم ضعیف ولرزان

بود چشم هایم را می بستم تا او را نبینم و کوش هایم را همچنان

تا صدایش را نشنوم از او میگریختم اما غافل آن که او همیشه

با من ودر وجود من است

تا آ نکه غرق مشکلات کشتم ودانستم نابودیم  حتمی است

ودیکر راهی نداشتم آنگاه باچهره پریشان وشرمنده او را

خواستم وگفتم خدایا

اگر یاریم کنی

                   اگر نجاتم دهی

 

                                      اگر آوارهای زنده گیم را بسازی

با تو عهد میکنم هر آنکه تو خواهی باشم

هر چه تو گویی همان کنم

ندانستم که چگونه اما در کمترین مدت از مرداب زنده گی نجاتم

داد و در آرامش غرقم کرد

کفتم     ای خدای مهربانم چگونههمان باشم که تو میخواهی

گفت

فقط عشقم را بپذیر وباورم کن و بدان همیشه درهمه جا کنارتم