گم شدم در بین تاریکی و سردی این جاده ها ، جاده هایی که آغاز و انتهایش معلوم نیست ؛ گم شدم در بین این همه مردم ، نمیدانم من برای آنها غریبه ام یا آنها برای من ؟ گم شدم در این دشت ها ، دشت هایی که جز آفتاب سوزان چیز دیگری ندارند و مجبورم با این سوزش کنار آیم و از هیچکس چیزی نگویم
گم شدم مثل یک ماهی کوچک در این اقیانوس ، گم شدم در تاریکی های این دنیا ، گم شدم در بین این همه نیرنگ و فریب . یکی پیدا شود نجاتم دهد ، دستم را بگیرد من را از این همه تاریکی و نیرنگ نجات دهد ، دیگر نفس کشیدن هم برایم دشوار شده است ، میترسم نفس عمیقی بکشم
کسی را میخواهم ، همدم و همساز ؛ بمن بیاموزد چگونه زندگی کنم ، چگونه همانند یک پرندهء آزاد پرواز کنم ، بمن بگوید همیشه کنارم میماند ، رهایم نمیکند ، یکی پیدا شود و حرف دلم را از چشمان خسته ام بداند ، مرا بخاطر خودم بشناسد ، بخاطر خودم دوستم داشته باشد و مرا بخاطر این و آن نخاسته باشد ، زیرا من عروسک نیستم
کسی باشد که من را از این جا ببرد ، جایی که دیگر گم نشوم و دیگر تنها نباشم . من را با تمام خوبی ها و بدی هایم خواسته باشد ، دلش مثل آسمان صاف و یکرنگ باشد ، یک دنیا عشق و مهربانی باشد اما کسی نیست و باز هم من همان گمشده ام
نویسنده : جواد دورانی
برای رفتن به بلاگ قبلی روی لینک کلیک کنید
