بسیار علاقه مند کوه نوردی میباشم, بنا کوهای همالیا برای کسی چون من جای بسیار عالی به حساب می آید. در جریان تابستان سال 2012 چند هفته ای را در بخش هندی سلسله کوه های همالیا سپری کردم که بیشر تمرکز ما در دره زنسکار(Zanskar)  بود. برای رسیدن به این دره دور افتاده فقط یک راه وجود دارد و هدف من این بود که پیش از اینکه مقامات محلی کار یک راه دیگر را که مستقیم به مرکز دره وصل میشود تمام کنند, تمام مساحت دره را در مدت دوهفته با پای پیاده بگردم. دره زنسکار بین منطقه لادخ(Ladakh)  و کشمیر واقع شده است که برای رسیده به منطقه پادم(Padum)  باید در قدم نخست به شهرک مرزی کارگیل (Kargil) رسید و بعدا به طرف جنوب یازده ساعت در یکی از خطرناک ترین راهای جهان رانندگی کرد.

لادخ و کشمیر دو منطقه همسایه اند و بسیار از هم دور نمی باشند. از نگاه جغرافیایی منطقه صحرایی که در بین سلسله کوهای لادخ قرار گرفته است از دره سر سبز کشمیر بسیار دور افتاده است, اما تفاوت بین این دو منطقه به تفاوت های فزیکی شان برمیگردد. دو منطقه مسلمان نشین کشمیر و بودایی لادخ مشترکات زیادتری به پاکستان نسبت بقیه سرزمین هندوستان دارند. ویژگی های ظاهری شان, شیوه زندگی شان, سنت های شان و حتا غذای شان هیچ نکته مشترک ندارد, بازهم حکومت هند در تلاش است تا آنها را باهم دیگر نگهدارد.

کشمیر نقطه مرزی دو کشوری است که باهم روابط خوبی ندارند و سبب افزایش جدایی طلبی در منطقه لادخ (Ladakh)  بویژه برخورد ارتش های دو کشور هندوستان و پاکستان گردیده است. نفوس این منطقه از سه جنگ هند و پاکستان آسیب دیده اند که هیچ چیزی بجز نابودی, تخریب و محدودیت به جاه نگذاشته است. کشمیر یکی از نظامی ترین مناطق جهان است و تشنج در هر دو طرف خط مرزی بسیار ملموس است. در هر تشنج, هر یک از دو ابرقدرت ادعای این منطقه را دارند و همدیگر را در این مورد ملامت میکنند, سیاستی که تا امروز ادامه داشته است.