به هر کشور توسعه یافته ای که نگاه کنید خواهید دید که از سالها پیش حتا قرنها پیش برای توسعه آن و ادامه حرکت در مسیر توسعه برنامه ریزی شده است و تلاش های فراوانی صورت گرفته است. این روند در همه کشورهای توسعه یافته مد نظر است و میتوان اثرهای آنرا مشاهده کرد. هیچ کشوری در جهان نتوانسته است که یک شبه به توسعه برسد و شاهد پیشرفت باشد. بلکه برنامه ریزی منظم و آینده نگیری لازم است.
کشورهای پیشرفته و توسعه یافته جهان از حالا به اندیشه آینده خود اند که چگونه برنامه ریزی کنند, چی ساختارهای را ایجاد کنند که در روند توسعه کشورشان آنها را یاری رساند و آینده شانرا تضمین کند. این یعنی اندیشه آینده نگر و توجه به نسل آینده که میراثبر نسل حاظر خواهند بود. کشورهای توسعه یافته و آنهاییکه میخواهند در راستای توسعه گام بردارند چنین موضوعی را جدی گرفته و روی آن سرمایه گذاری میکنند تا فردا از کاروان پیشرفت و توسعه عقب نمانند.
یک نمونه آنرا میتوان ایالات متحده آمریکا در نظر داشت. در یکی از برنامه ها رئیس جمهور آن کشور باراک اباما در مورد یک طرح اقتصادی, پژوهشی و خیری صحبت میکند که سبب رونق قتصادی یکی از منطقه های کالیفورنیا خواهد شد و سبب کار و اشغال و پژوهش های علمی را فراهم خواهد ساخت. این طرح که در مساحب بیش از سیصد شصت هکتار زمین انجام میشود یک تحفه از نسل حاضر به نسل آینده است و در روند توسعه بیشتر و سرآمدی آمریکا در زمینه دانش و فناوری یاری میرساند.
به امید روزیکه چنین برنامه های در کشورهای جهان سوم و کمتر توسعه یافته نیز انجام شود تا آنها را از این همه مشکلات و بدبختی نجات دهد و در مسیر توسعه و آینده بهتر آنها را یاری رساند. اما باید به یاد داشت که چنین برنامه های تلاش شبانه روزی و پشت کار همگانی ضرورت دارد.
