ننوشت بمن نگار کاغذ
بنوشتمش از هزار کاغذ
ای هدد خوش خبر توانی
از من ببری بسیار کاغذ
وانگه بکویش از ستمگر
قحط است در آن دیار کاغد
هجران تو چون شار باشد
وین جسم من نزار کاغد
یک شمه ز حال دل نویسم
بردن نتوان هزار کاغذ
کی شرح غمم دهد بگردد
گر صفحه روزگار کاغذ
گردیده دوات دل پر از خون
وین دیده انتظار کاغذ
یارب که شود زوصل کوتاه
از رحمت کردگار کاغذ
چون یار نمی دهد جوابی
مخفی شده شرمسار کاغذ
