تشوشات روحی همیشه در دنبال است ، زمانی که مکتب است تشویش راه یافتن به دانشگاه رهایمان نمیکند وقتی به دانشگاه راه یافتیم تشویش موفق شدن در هر سمستربر روان ما است و کوشش فقط بر این است تا فارغ شویم زمانی هم که فراغت حاصل میشود تشوشات کمتر نه بلکه بیشتر میشود

 

 باز هم راحتی در اوقات ما نیست چون فکر ساختن زندگی را داریم ، تشویش داریم برای بیکار نشستن ها و عدم استفاده از داشته های ذهن و عدم استفاده از دیپلوم دست داشته ی که حداقل 16 سال بخاطر بدست آوردن آن زحمت کشیدی

ای کاش همه چیز بر وفق مراد میبود ولی برعکس دیپلوم فقط تابلوی برایت شده است که جلو چشمانت نصبش کنی

بطرفش نگاه کنی و آنرا نگهداری

 

ولی تأسف به این داری که یک عمر تلاش نمودم برای بدست آوردن این کاغذ، شب و روزم را نفهمیدم، شبها بیدار می نشستم و صبح ها گرسنه راهی دانشگاه میشدم بارها صحتم خراب شد ، با داشتن هزاران مشکلات هرروز از خانه بیرون میشدم و نگاهای پلید و شیطانی زیادی را به جانب خودم تحمل می کردم

مشکلات اقتصادی هم که سرجایش مستحکم قرار داشتند تا اینکه فارغ شدم ولی باآنهم من ماندم و گوشه ی همین اتاق ، همان طوریکه که قبل ورود به  مکتب همینجا نشسته بودم بازهم مکانم را پیدا کردم گویا همه ی این زحمات را بخاطر رسیدن به این مقام متحمل شدم

تشوشات رهای مان نخواهد کرد اگر ضعیف عمل کنیم

 

فرشته رازبان