پروردگار بزرگ و توانا تمام بندگانش را یک گونه خلق نکرده و بعضی از بنده گانش را نواقصی داده تا دیگران را با دیدن آنها درس عبرت بدهد و قدرت هایش را نمایان سازد و یا بخاطر امتحان کردن بندگانش به آنها کم و کاستی هایی را داده است ، با دیدن این چنین اشخاص باید از پروردگار خویش سپاسگزاری کنیم و از گناهانمان توبه کنیم و یک بندهء خوب برای پروردگار خویش باشیم
ما باید اشخاص معیوب و بیچاره را کمک و یاری کنیم و همرایشان با لطف ، خوب و خوش رفتار کنیم و هرگز به آنها ظلم نکنیم ، آنها را تحقیر نکنیم و هیچ گاه حرف بدی که موجب ناراحتی آنها شود را نگوییم ، باید به این فکر باشیم که آنها هم مثل ما انسان هستند ، درست است که بعضی نواقصی دارند اما در نزد خداوند بزرگ و متعال شاید آنها از ما بهتر و شریف تر و با تقوا تر باشند چراکه در نزد خداوند بزرگ معیار برتری تقوا و پرهیز گاری است
با این اشخاص نه زیاد از حد مهربانی کنیم و نه هم آنها را تحقیر و توهین کنیم ، مهربانی زیاد هم باعث میشود که آنها احساس ناامیدی کنند و احساس کنند که آنها بیکاره و بدرد نخور هستند و تحقیر و توهین هم باعث افسردگی و ناراحتی آنها میشود
در کارها باید به آنها سهم بدهیم ، به حدی که آنها راضی باشند و توان انجام آن را داشته باشند ، در محافل و مباحث خود آنها را سهم بدهیم و بخاطر رضای پروردگار و اثبات انسانیت تمام انسانها را برابر بدانیم و تبعیض قایل نشویم تا باشد در نزد پروردگار خویش یک بندهء باتقوا و خوب باشیم
بامید نابودی فقر فرهنگی در افغانستان
نویسنده : امید دورانی
برای رفتن به بلاگ قبلی روی لینک کلیک کنید
